Tatry są dla wszystkich – poprawka – dla wszystkich świadomych turystów. Żeby skorzystać z wyjścia w góry w taki sposób, żeby trudności nas nie przerosły, a długość wędrówki nie przemęczyła, na ogół wystarczy odpowiedni dobór szlaku i dostosowanie ubioru do spodziewanych warunków. Wszystko wydaje się proste, dopóki nie musimy brać pod uwagę innych ograniczeń, na przykład takich, które wynikają z wieku. Charakteryzując społeczeństwo tatrzańskie, często zapominamy o grupie, która nadal ma swój duży udział w przemierzaniu górskich kilometrów – o seniorach, którzy wciąż mają wiele do powiedzenia młodej fali piechurów.
Choć starość kojarzy się przeważnie z ograniczoną sprawnością fizyczną, część osób w podeszłym wieku nadal śmiało korzysta z uroków turystyki górskiej (a nawet wysokogórskiej). Znając swoje ograniczenia, wybierają miejsca łatwo dostępne… choć nie zawsze. Nie powinno się oceniać sprawności fizycznej zależnie od wieku – zdarza się przecież spotkać na szlakach na przykład ponadsześćdziesięcioletnich biegaczy! Także pośród wspinaczy istnieje reprezentatywne grono dojrzałych, od którego możemy się nadal wiele nauczyć… Nie bagatelizujmy tego grona, starajmy się je dostrzegać. Czasem pomóc, czasem po prostu nawiązać rozmowę pytając: jak się panu/pani idzie?
Potrzeby osób w podeszłym wieku są mocno zróżnicowane i zależą od ogólnego stanu organizmu, trybu życia, występowania dolegliwości zdrowotnych, które razem wpływają na aktualną wydolność fizyczną. Jeżeli akurat nie mamy do czynienia ze starszą osobą, która „urodziła się z plecakiem”, do wyjścia w góry nastawiajmy się ostrożnie. Przede wszystkim zadbajmy o to, żeby senior nie przebywał na szlaku sam. Towarzystwo jest nie tylko gwarantem zachowania dobrego humoru, ale też stałej opieki i szybkiej reakcji w razie jakichkolwiek problemów.
Przed planowaną wycieczką namówmy seniora na wizytę u lekarza, który nie tylko określi odpowiedni poziom dozwolonego wysiłku, ale skieruje na badania określające aktualny stan zdrowia organizmu starszej osoby. Dostosujmy plany do wszelkich już istniejących dysfunkcji (cukrzyca, wysokie ciśnienie, niewydolność serca itd. itp.), nie bagatelizując ich. Zgodnie z tą wiedzą wybierzmy odpowiedni rodzaj wysiłku.
Osobom starszym, które mają duże ograniczenia ruchowe i zdrowotne, pozostaje korzystanie z tatrzańskich kolejek: po polskiej stronie Tatr mamy do wyboru wjazd na Gubałówkę lub kolejkę na Kasprowy Wierch. Obie propozycje nie wymagają żadnego wysiłku i dostarczają przepięknych, zapadających w pamięć widoków. Po słowackiej stronie warto przejechać się między innymi na Skalnate Pleso, skąd roztacza się widok na majestatyczną ścianę Łomnicy, a nieopodal można zwiedzić brzeg krystalicznie czystego polodowcowego stawu. Podobnie ciekawą propozycją jest wjazd kolejką na Hrebienok.
Seniorom, dla których dozwolony jest umiarkowany wysiłek, można zaproponować zwiedzanie tatrzańskich dolin. Po polskiej stronie w tych największych znajdziemy schroniska, gdzie można odpocząć i posilić się przed drogą powrotną (Dolina Kościeliska, Chochołowska). Część z nich jest bardziej wymagająca ze względu na większe nagromadzenie podejść (Dolina Gąsienicowa, Dolina Rybiego Potoku, Dolina Pięciu Stawów Polskich). Po stronie naszych południowych sąsiadów warto zwiedzić Szczyrbskie Jezioro lub wybrać dowolny odcinek Tatrzańskiej Magistrali czy inne szlaki dojściowe do schronisk.
Sprawny fizycznie, zdrowy senior może pozwolić sobie na więcej. Choć takie osoby zazwyczaj mają dużą samoświadomość jeżeli chodzi o wydolność ciała, optymalną propozycją wydają się na przykład Czerwone Wierchy, Kasprowy Wierch czy Zawrat od strony Doliny Pięciu Stawów Polskich.
Pamiętajmy, że starość to pojęcie względne. Wybierając się na wycieczkę z seniorem i dobierając trasę odpowiednio do jego możliwości, możemy przekonać się, że w każdym ciele mieszka młody duch!
