Sowy w Tatrach
Do tej pory w Tatrach i ich bliskim otoczeniu zanotowano występowanie 12 gatunków sów, z czego 6 zakłada tu stanowiska lęgowe (sóweczka, sowa uszata, puszczyk zwyczajny, puszczyk uralski, włochatka oraz puchacz). Zróżnicowanie w rozmiarze ich ciała jest duże. Najmniejsze są sóweczki, które ważą 70 g, zaś największe, puchacze, mogą osiągnąć wagę nawet 4 kg.

Sowy, dzięki ich charakterystycznemu wyglądowi, trudno pomylić z jakimkolwiek innym przedstawicielem ptaków. U większości gatunków obserwujemy duże oczy, które umożliwiają im lepsze wychwytywanie światła w ciemności. Wbrew popularnym opiniom, sowy dobrze widzą także za dnia, a z natury są dalekowidzami. Ptaki te mają zaokrągloną głowę, nieproporcjonalnie dużą w stosunku do reszty ciała. Wokół twarzy pióra tworzą u nich tzw. szlarę – swoistą ramkę. Taka budowa ciała pozwala sowom na niezwykle precyzyjne wychwytywanie dźwięków. Z racji tego, że sowy przeważnie są nocnymi drapieżnikami, struktura ich piór pozwala na miękki i cichy lot, konieczny do bezszelestnego dopadnięcia płochej ofiary.

W Tatrach sowy występują raczej na niższych poziomach wysokości, sytuując się najchętniej pomiędzy starymi, dziuplastymi koronami drzew. Od najniższej strefy lasów, graniczącej z polami, można spotkać tu puszczyka i nielicznie uszatkę. W reglu dolnym najliczniej występuje puszczyk, którego najwyższe stanowisko lęgowe stwierdzono na 1200 m n.p.m., w okolicach Doliny Małej Łąki. W Tatrach doliczono się 32 stanowisk tego ptaka, notuje się również występowanie krewniaka puszczyka – puszczyka uralskiego. Pomiędzy skałami w dolinach tatrzańskich stanowiska lęgowe posiada również puchacz, największa dotychczas znana sowa na świecie. W TPN żyje około 5 par tego ptaka.

Zmierzając wyżej, ku reglowi górnemu, mamy do czynienia z nielicznym występowaniem sowy włochatki. Do granicy lasu swoje stanowiska posiadają też najmniejsze, europejskie sowy – sóweczki, które, w przeciwieństwie do innych swoich krewniaczek, żerują za dnia. Ich występowanie odnotowano najwyżej na wysokości 1450 m n.p.m. Ponad górną granica lasu spotkać możemy również uszatkę.

Oprócz tych sześciu lęgowych gatunków sów, w Tatrach i ich najbliższych okolicach dawniej zanotowano istnienie stanowisk lęgowych płomykówki i pójdźka, a sporadycznie spotykane są jako zalatujące: uszatka błotna, syczek, sowa jarzębata i sowa śnieżna.