Wycieczka na Rakuską Czubę

Czas przejścia: 7 h 35 min
Poziom trudności: łatwo

 

Rakuska Czuba (słow. Veľká Svišťovka) osiąga wysokość 2038 m n.p.m.. Pod szczyt prowadzi czerwony szlak Tatrzańskiej Magistrali.

UWAGA! WIĘKSZOŚC TRASY NIEDOSTĘPNA DLA TURYSTÓW OD 1 LISTOPADA DO 31 MAJA!

 

TATRZAŃSKA ŁOMNICA
Wysokość: 830–900 m n.p.m.

Tatrzańska Łomnica (słow. Tatranská Lomnica) stanowi część struktury administracyjnej miasta Wysokie Tatry i jest jedną z największych podtatrzańskich osad po słowackiej stronie. Miejscowość ta położona jest u stóp masywu Łomnicy. To wyjątkowo atrakcyjny ośrodek turystyczny.

Tatrzańska Łomnica została założona już w 1892 r., choć za datę powstania osady przyjmuje się już 1881 r. We wspomnianym 1892 r. na terenie Tatrzańskiej Łomnicy powstał hotel „Łomnica”, który długo był największym tego typu obiektem turystycznym pod Tatrami. Z upływem lat podobnych budynków zaczęło przybywać (m.in. „Grandhotel Praha”), a miejscowość zyskała sławę ważnego ośrodka w branży turystycznej i wypoczynkowej.

Przełomowym wydarzeniem, które wpłynęło na istotny wzrost znaczenia turystycznego miejscowości było uruchomienie kolei linowej na Łomnicę (końcówka lat 30. XX wieku) wraz ze stacją pośrednią nad Łomnickim Stawem. Obecnie Kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy można wjechać przez pośrednią stację Start do Łomnickiego Stawu. Stamtąd można się udać drugą kolejką na szczyt Łomnicy. Przy dolnej stacji kolejki znajdują się dwa kościoły: rzymskokatolicki i ewangelicko-augsburski.

W historię Tatrzańskiej Łomnicy mocno wpisało się przejście niszczycielskiego huraganu z 19 listopada 2004 r., który dokonał potężnych zniszczeń i spustoszenia w rejonach leśnych miejscowości, widocznych do dziś po młodym wieku drzewostanu i pojedynczych wiatrołomach.

Tatrzańska Łomnica stanowi ważny ośrodek narciarski. Co roku odbywają się tu zawody o Puchar Europy i Świata. Ośrodek oferuje do dyspozycji narciarzy dwa tereny narciarskie, na które obowiązuje wspólny karnet. Dla amatorów innych sportów, miejscowość oferuje ośrodki dostosowane do uprawiania łyżwiarstwa, fitness, paraglidingu, baseny, pola golfowe i ośrodek sportów konnych. Ci, którzy wolą odpoczywać biernie, znajdą tu pełną ofertę wellness, a wieczorami mogą wybrać się na seans do znanego kina „Tatry”.

Wśród turystów miejscowość ceniona jest jako doskonały punkt wyjściowy w Tatry. Można wybrać się stąd m.in. do Chaty Rainera niebieski szlakiem to około 1 h 55 min drogi lub nad Łomnicki Staw - około 2 h 30 min zielonym szlakiem czy na majestatyczną Łomnicę.

Miejscowość posiada bardzo dobrze rozbudowaną infrastrukturę. Przez miasto prowadzi Droga Wolności (słow. Cesta slobody) wiodąca z Łysej Polany i Zdziaru przez Łomnicę Tatrzańską, Stary Smokowiec i Szczyrbskie Jezioro aż do Liptowskiego Mikulasza. Ze Starym Smokowcem Tatrzańska Łomnica ma też połączenie obsługiwane przez Tatrzańskie Koleje Elektryczne – słynną „Elektriczkę”.

Tatrzańska Łomnica znajduje się bardzo blisko polskiej granicy. Najprościej dojechać z przejścia granicznego w Łysej Polanie: 21 km od granicy, za wsią Tatranska Kotlina należy kierować się na prowadzącą wzdłuż południowego podnóża Tatr Wysokich Drogę Wolności (Cesta Slobody). Stąd do Łomnicy jeszcze 8 km.

Dalsza podróż --> do Schroniska Łomnickiego (2 h 50 min)

Z Tatrzańskiej Łomnicy wyruszamy zielonym szlakiem. Mijamy dolną stację kolejki i kierujemy się w lewo, idziemy wybrukowaną drogą, która wiedzie przez gęste zrośla. Wychodzimy na otwartą przestrzeń i kierujemy się ukosem w górę, przechodząc pod linami kolejki. Po 40 minutach od rozpoczęcia wędrówki docieramy na Gajny Wierch, skąd idziemy wąską asfaltową szosą, która służy także rowerzystom. Kolejnym punktem na naszej trasie jest budynek pośredniej stacji kolejki. Zielone znaki prowadzą nas w górę zakosami, rozpoczyna się piętro kosodrzewiny. Docieramy do budynku schroniska.

Drugim, znacznie szybszym wariantem dotarcia nad Łomnicki Staw jest wyjazd kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy z przesiadką na stacji Start.

 

SCHRONISKO ŁOMNICKIE
Wysokość: 1751 m n.p.m.

Schronisko Łomnickie (słow. Skalnatá chata) jest położone w pobliżu Łomnickiego Stawu w Dolinie Łomnickiej w Tatrach Wysokich na Słowacji. Tuż przy wejściu do chaty przebiega jeden z najpopularniejszych szlaków słowackich, czyli Tatrzańska Magistrala. Z okien jadalni rozpościera się urokliwy widok na część Słowacji wraz z jej podtatrzańskimi miejscowościami.

Historia schroniska sięga aż XIX w. Pierwotnie wędrowcy nocowali w pobliżu miejsca, w którym stoi dzisiejszy budynek. W 1841 r. wymurowano kolebę, zaczątek schroniska, która dziś znajduje się z jego tylnej strony. Schronisko Łomnickie stopniowo było rozbudowywane (1877 r.), aż w 1914 r. osiągnęło pełną formę małej chatki.

W 1972 r. działalność schroniska została zawieszona ze względów sanitarnych, do czasu aż w 1984 r. opiekę nad nieużytkowaną chatą przejął TANAP, przeprowadzając kolejne, liczne renowacje.

Schronisko Łomnickie obecnie prowadzone jest przez długoletniego chatara Laco Kulanga. Gospodarz jest znanym nosiczem, do którego należy niedościgniony rekord – Kulanga wniósł do Schroniska Zamkowskiego (słow. Zamkovského Chata) ładunek o masie 207 kg, zaś w sumie, przez kilkanaście lat swojej kariery nosicza, wniósł do różnych schronisk ponad 1000 ton ładunków.

Schronisko Łomnickie jest czynne przez cały rok. Na zewnątrz schroniska ustawiono ławy, przy których można się posilić korzystając z menu restauracji. Pokoje oferowane są w dwóch standardach. Za niższy zapłacimy 35 €, za wyższy z kolei 30 €. Jeżeli chcemy spać więcej niż 3 noce, otrzymamy zniżkę 2 € za noc. Dzieci do lat 3 płacą 5 €, a do 12. roku życia w zależności od standardu 24 € lub 22 €. Do kosztów noclegu należy doliczyć opłatę klimatyczną w wysokości 2 € za noc. Chata oferuje bardzo dobrą kuchnię i jest czynna w godzinach od 8:00 do 21:00.

Dalsza podróż --> na Rakuską Czubę (1 h 15 min)

Znad Łomnickiego Stawy wyruszamy czerwonym szlakiem, czyli Magistralą Tatrzańską, Ścieżka wiedzie podnóżami Huncowskiego Szczytu, pokrytymi rumowiskiem kamiennym. Czeka nas podejście zakosami na Rakuską Przełączkę Wyżnią, z której wspinamy się na szczyt.

 

RAKUSKA CZUBA
Wysokość: 2038 m n.p.m.

Rakuska Czuba (słow. Veľká Svišťovka) to najwyższy szczyt w Rakuskiej Grani w słowackich Tatrach Wysokich.

Nazwa polska pochodzi od spiskiej wsi Rakusy, zaś słowacka Veľká Svišťovka jest kalką nazwy niemieckiej (Großer Ratzenberg: w gwarze spiskoniemieckiej Ratze oznacza świstaka) lub pochodzi od Świstówki Huncowskiej.

Dawniej na stokach Rakuskiej Grani znajdowały się tereny pasterskie. W Skrajnym Lendackim Żlebie wydobywano w XVIII w. rudy, prawdopodobnie chalkopirytu i syderytu. Zachowała się w nim sztolnia Kieżmarska Bania o głębokości 10 m.

Ze szczytu rozciągają się szerokie widoki na otoczenie Doliny Kieżmarskiej i Świstówki Huncowskiej.

Dalsza podróż --> nad Zielony Staw Kieżmarski (50 min)

Schodzimy z powrotem na Rakuską Przełączkę Wyżnią, po czym kontynuujemy marsz Magistralą. Mijamy otwór sztolni; dalej fragment szlaku ubezpieczony jest łańcuchami. Dość stromo w dół prowadzą nas liczne zakosy. Przechodzimy obok Czarnego Stawu Kieżmarskiego, następnie maszerujemy jeszcze na wysokości piętra kosodrzewiny i docieramy do Zielonego Stawu Kieżmarskiego.

 

SCHRONISKO NAD ZIELONYM STAWEM KIEŻMARSKIM
Wysokość: 1551 m n.p.m.

Schronisko nad Zielonym Stawem Kieżmarskim (słow. Chata pri Zelenom Plese) usytuowane jest w słowackich Tatrach Wysokich. Zbudowano je nad brzegiem słynnego jeziora na wysokości 1551 m n.p.m. W otoczeniu schroniska panują wyjątkowo korzystne warunki do uprawiania różnych sportów, stąd też bywa mocno oblegane przez turystów, rowerzystów, taterników i narciarzy. Schronisko nad Zielonym Stawem Kieżmarskim jest czynne przez cały rok.

Historia schroniska sięga okolic roku 1880. Pierwsi turyści, którzy wybierali się nad Zielony Staw, nocowali pod gołym niebem lub w szałasach pasterskich na Rakuskiej Polanie w Dolinie Przednich Koperszadów – tam właśnie powstał pierwszy schron, czyli Egidowa Chata. Do 1890 r. płonęła dwukrotnie, zaś w latach 1894-1897 na brzegu stawu wzniesiono kamienny budynek z pięcioma pomieszczeniami. Od imienia fundatora – arcyksięcia Fryderyka Habsburga – nazywano go Fridrichovą Chatą lub Bedrichovą Chatą. Schronisko z werandą zostało zaprojektowane przez Heinricha Hermanna. Od tego czasu budynek przechodził kilka renowacji, aż do osiągnięcia dzisiejszego wyglądu.

W latach międzywojennych schronisko było własnością Oddziału Kieżmarskiego Karpathenverein, węgierskiego odpowiednika ówczesnego Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego. Po przejściu gruntownej modernizacji wraz z powiększeniem od 1926 roku gospodarzami budynku byli kolejno słynni sportowcy: Matthias Nitsch (przewodnik i taternik), a po wojnie Štefan Kovalčík (narciarz biegowy, olimpijczyk z lat 1948 i 1952), Michal Šoltýs (mistrz w narciarskim zjeździe z 1957 roku), następnie zaś Anton Marec (pisarz książek o tematyce górskiej). Opiekunką schroniska była również Jana Gantnerová-Šoltýsová (olimpijka z igrzysk w latach 1976, 1980, 1984). Od 1991 r. schronisku zarządzał Juraj Gantner, a od 2011 r. gospodarzem jest Tomáš Petrík. Schronisko nad Zielonym Stawem Kieżmarskim przez wielu turystów nazywana jest nadal Brnčalką lub Brnčalovą Chatą – od nazwiska taternika i działacza turystycznego Alberta Brnčala, który w 1950 zginął pod Jastrzębią Przełęczą. Do starej (obowiązującej dziś) nazwy powrócono w 1992 roku.

Schronisko dysponuje 54 miejscami noclegowymi, w pokojach dla od 2 do 12 osób. Opłata za nocleg dla jednej osoby ze śniadaniem wynosi 38,50 €. Dzieci do 3. roku życia mogą nocować za darmo, zaś Schronisko honoruje zniżki członów JAMES, KST, ČHS, OTK, KČT i EuroBEDS. Na zniżkę mogą również liczyć grupy powyżej 10 osób. Dzieci do 3 roku życia mogą nocować za darmo, ale bez swojego łóżka. Młodzież do 12. roku życia zapłaci ze śniadaniem 20,50 €, z kolei ich osoby w wieku 12-18 lat 23,50 €. Dostępne są również dwie jadalnie i kuchnia turystyczną z maszynką gazową. Specjalnością baru jest Herbata Tragarzy (Nosički čaj), czyli napar z rosnących w pobliżu ziół. Obiad w schronisku kosztuje 14 € za całą porcję lub 9 € za połówkę.

Dalsza podróż --> do Zimnej Studni (1 h 30 min)

Od schroniska prowadzi nas żółty szlak. Ścieżka początkowo jest wygoda, idziemy przez piętro kosodrzewiny. Z czasem las gęstnieje, a dróżka robi się kamienista; pokonujemy zakręty. Docieramy do rozdroża, jednak nie zmieniamy koloru szlaku. Schodzimy jeszcze kawałek przez las i wkrótce docieramy do Zimnej Studni, gdzie dołącza się niebieski szlak.

 

ZIMNA STUDNIA
Wysokość: 1200 m n.p.m.

Zimna Studnia (słow. Šalviový prameň) to źródło, znajdujące się na Polanie Rzeżuchowej w dolnej części Doliny Kieżmarskiej. Obudowane jest drewnianą studzienką. Od 1904 r. stał tam schron, używany również jako domek myśliwski. Na jego fundamentach w 1933 r. Július Tardík postawił drewniany pensjonat z gospodą, który po wojnie został upaństwowiony, lecz dalej służył jeszcze turystom. Rozebrano go w 1958 r.

Dalsza podróż --> do Białej Wody (1 h 10 min)

Wygodna droga prowadzi nas przez las wzdłuż potoku, idziemy za szlakami niebieskim i żółtym, które za jakiś czas się rozwidlają. Wówczas wybieramy żółte oznaczenia i schodzimy szeroką drogą do parkingu Biała Woda.

 

BIAŁA WODA
Wysokość: 910 m n.p.m.

Parking Biała Woda jest punktem startowym wycieczki nad Zielony Staw Kieżmarski. Znajduje się pomiędzy Kieżmarskimi Żłobami a Tatrzańskimi Matlarami. Od 2006 roku corocznie w czerwcu na trasie z parkingu do Schroniska nad Zielonym Stawem rozgrywany jest bieg górski upamiętniający Karela Jakeša, narciarza i himalaistę, który zginął przysypany przez lawinę w Tatrach Bielskich.