SIWA POLANA
Wysokość: 907 m n.p.m.
Siwa Polana to miejsce startu dla wypadów w głąb Doliny Chochołowskiej. Znajduje się ona na wysokości nieco ponad 900 m n.p.m., w odległości ok. 1 km od drogi Zakopane – Czarny Dunajec (droga wojewódzka 958). Jako jedno z nielicznych miejsc w Tatrach po dziś dzień zachowała pasterski charakter. Odbywa się tu kulturowy wypas owiec. Są tu zatem szałasy, w których można kupić oscypki i inne regionalne wyroby. Przy parkingu znajduje się kilka budynków przeznaczonych dla turystów. Na polanie w 1983 r. lądował helikopter z papieżem Janem Pawłem II na pokładzie, co upamiętnia żelazny krzyż, stojący w tym miejscu. Nieco dalej znajduje się także pomnik pomordowanych przez hitlerowców. Dojechać na parking można wspomnianą drogą, przy której stoi dobrze widoczny drogowskaz z napisem „Dolina Chochołowska”. Pozostawienie samochodu kosztuje tam ok. 30 zł za cały dzień. Spod zakopiańskiego dworca można dostać się tu także busem w cenie 7 zł. Właścicielem zarówno polany, jak i całej doliny jest Wspólnota Ośmiu Uprawnionych Wsi i to ona pobiera opłaty na wejściu. Początkowy odcinek w głąb doliny, do Polany Huciska, można przebyć kolejką „Rakoń” (cena 8 zł). Jest także możliwość wypożyczyć rower i dojechać nim jeszcze dalej, bo do leśniczówki w dawnym schronisku Blaszyńskich. Najdalej, bo pod samo schronisko, dojeżdżają fasiągi.
Dalsza podróż --> do Doliny Chochołowskiej (50 min) i pod Wyżnią Bramę Chochołowską (20 min)
Zielony szlak prowadzi asfaltową drogą aż do Polany Huciska. Ten odcinek można przejechać rowerem (wypożyczalnia znajduje się przed wejściem na szlak) lub kolejką turystyczną „Rakoń”. Idąc wzdłuż Potoku Chochołowskiego podążamy do Wyżniej Bramy Chochołowskiej.
WYŻNIA BRAMA CHOCHOŁOWSKA
Wysokość: 1037 m n.p.m.
Wyżnia Brama Chochołowska to wąskie wrota skalne, powstałe w miejscu zbliżenia się grzbietów Kominiarskiego Wierchu i Bobrowca. W pobliżu znajduje się dawne schronisko Blaszyńskich, w którym dziś funkcjonuje leśniczówka. Znajduje się tam także punkt zwrotu rowerów wypożyczonych na Siwej Polanie. Nieopodal – po zachodniej stronie – położona jest także Szczelina Chochołowska, czyli największa jaskinia w tej dolinie. W niewielkiej odległości od bramy mamy rozwidlenie szlaków. Zielony szlak prowadzi do schroniska, żółty na Iwaniacką Przełęcz i na Halę Ornak, czarny zaś w głąb Doliny Starorobociańskiej.
Dalsza podróż --> na Polanę Trzydniówka (15 min)
Na rozstaju szlaków kontynuujemy wędrówkę za zielonymi znakami i idziemy jeszcze około pół kilometra na Polanę Trzydniówka.
POLANA TRZYDNIÓWKA
Wysokość: około 1080-1100 m n.p.m.
Trzydniówka to niewielka polana w Dolinie Chochołowskiej, położna nad prawym brzegiem Chochołowskiego Potoku. Powyżej polany ma swój wylot żleb Krowiniec. Dawniej polanka wchodziła w skład Hali Trzydniówka, jednak po zaprzestaniu wypasu prawie całkowicie zarosła lasem. Od 1955 do 2004 roku jej powierzchnia zmniejszyła się o 60%.
Dalsza podróż --> na Trzydniowiański Wierch (2 h 15 min)
Z Trzydniówki podążamy czerwonym szlakiem najpierw w górę rozjeżdżoną drogą, następnie żlebem Krowiniec. Później droga wychodzi ze żlebu stromym stokiem, którym kierujemy się na grzbiet Kulowca, skąd widoczny jest chociażny masyw Kominiarskiego Wierchu. Podążamy w górę przez las, zaś następnie czeka nas około 40 minut wędrówki przez kosodrzewinę.
TRZYDNIOWIAŃSKI WIERCH
Wysokość: 1758 m n.p.m.
Trzydniowiański Wierch to szczyt położony na północnej grani Kończystego Wierchu, stanowiący jej ostatni punkt przed załamaniem się grzbietu ku Dolinie Chochołowskiej. Bezpośrednio stoki tej góry opadają w kierunku trzech dolin: Trzydniowiańskiej, Starorobociańskiej i Jarząbczej. Nie jest znane pochodzenie nazwy, jednakże wiadomo, iż jest związana z Hali Trzydniówka, w skład której do lat 20. poprzedniego stulecia wchodziły stoki góry. Roztacza się stąd przepiękny widok na Tatry Zachodnie m.in. na grań główną. Z oddali wyłania się wyróżniający się na tle otoczenia skalisty wierzchołek Rohacza Ostrego. Na szczyt wiodą dwie drogi – obydwie znakowane na czerwono. Wejść można bezpośrednio spod schroniska na Polanie Chochołowskiej przez Dolinę Jarząbczą (ulubione miejsce wędrówek Karola Wojtyły) lub z Polany Trzydniówka przez grzbiet Kulawca.
Dalsza podróż --> na Kończysty Wierch (1 h)
Ze szczytu podążamy zielonym szlakiem. Kamienista ścieżka wspina się prawą stroną rowów grzbietowych, a stoki porośnięte są sitem skuciną, który późnym latem przybiera charakterystyczną, rudawą barwę.
KOŃCZYSTY WIERCH
Wysokość: 2002 m n.p.m.
Kończysty Wierch (dawniej nazywany Kończystą nad Jarząbczą) to góra położona na głównej grani Tatr, pomiędzy Starorobociańskim i Jarząbczym Wierchem. Od wierzchołka w kierunku północnym odchodzi także grań w stronę Czubika i Trzydniowiańskiego Wierchu, a stoki opadają stąd w stronę trzech dolin: Jarząbczej, Starorobociańskiej, a także – po słowackiej stronie – w kierunku Zadniej Doliny Raczkowej. Przez szczyt przebiega granica państwowa. Ze względu na swoje położenie na skrzyżowaniu dwóch szlaków na nieco wyższe szczyty, Kończysty Wierch rzadko jest celem wycieczek sam w sobie. Wejść tu można zielonym szlakiem od Trzydniowiańskiego i dalej czerwonym na zachód w stronę Jarząbczego Wierchu lub na wschód, w stronę Starorobociańskiego Wierchu. Ten ostatni wariant przebiega obok charakterystycznego rowu grzbietowego – stosunkowo rzadko spotykaną formę ukształtowania terenu. Stoki Kończystego Wierchu są generalnie łagodne i łatwo dostępne, jedynie od północno-wschodniej strony opadają dosyć stromo do kotła lodowcowego, który nosi nazwę Dudowej Kotliny. Tuż poniżej wierzchołka odchodzi słowacki żółty szlak w stronę Doliny Raczkowej. Przejście jest czynne tylko w okresie letnim (od 15 czerwca do 31 października).
Dalsza podróż --> na Starorobociański Wierch (45 min)
Na rozwidleniu obieramy czerwony szlak, prowadzący w lewo (w prawo wiedzie w stronę Jarząbczego Wierchu i Wołowca). Początkowo trasa nie jest trudna, dopiero podejście na szczyt jest dosyć męczące.
STAROROBOCIAŃSKI WIERCH
Wysokość: 2176 m n.p.m.
Starorobociański Wierch to najwyższy szczyt polskiej części Tatr Zachodnich i jeden z najwyższych, wliczając w to także Słowację. Potężna góra znajduje się na głównej grani Tatr (mniej więcej w połowie jej długości). Dzięki temu widoki mogą zaprzeć dech w piersiach. Starorobociański Wiech wznosi się nad trzema dolinami: Starorobociańską, Gaborową i Zadnią Raczkowa. W tamtym kierunku z wierzchołka odchodzi niedługa, ale bardzo charakterystyczna grań, która wbija się klinem pomiędzy dwie doliny. Dlatego właśnie Słowacy nazywają Starorobociański Wierch „Klinem”. Polska nazwa pochodzi natomiast od starych szybów kopalnianych, znajdujących się poniżej wierzchołka. Były one eksploatowane już w XVI w. Potem, gdy zaprzestano wydobycia, wyrobiska zaczęto nazywać „Starą Robotą”. Sama góra znajduje się pomiędzy Kończystym Wierchem a masywem Bystrej. Z drugiej strony zaś, od Gaborowej Przełęczy Wyżniej, podejście wiedzie na skraju 500-metrowej przepaści, groźnie opadającej w stronę Doliny Starorobociańskiej. Mimo że ścieżka jest tu szeroka, należy zachować szczególną ostrożność, zwłaszcza przy niekorzystnych warunkach pogodowych. Zimą zboczami Starorobociańskiego Wierchu schodzą spore lawiny. Jak opowiadają górale, gdzieś nieopodal wierzchołka tej pięknej góry ukryte są zbójnickie skarby, o których istnieniu mówił m.in. słynny zakopiański gawędziarz – Jan Krzeptowski „Sabała”.
Dalsza podróż --> na Siwą Przełęcz (40 min)
Ze szczytu dalej kierujemy się czerwonym szlakiem, który idzie zakosami po głazach i kamieniach. Docieramy do skrzyżowania szlaków, gdzie zmieniamy kolor szlaku na zielony (czerwony doprowadziłyby nas do kolejnego rozwidlenia, skąd drogą, znakowaną kolorem niebieskim, można udać się na najwyższy szczyt Tatr Zachodnich, czyli Bystrą). Przechodzimy przez Liliowy Karb. Następnie mamy do pokonania krótki trawers, po czym schodzimy początkowo wąską dróżką. Później zaś przemieszczamy się szeroką granią w stronę Siwej Przełęczy.
SIWA PRZEŁĘCZ
Wysokość: 1812 n.p.m.
Siwa Przełęcz to niewielkie i niezbyt głębokie siodło, oddzielające grzbiet Ornaku od Siwych Turni i Dolinę Pyszniańską od Starorobociańskiej. Roztacza się stąd przepiękny widok na pobliskie szczyty, wśród których dominują przede wszystkim Bystra i Starorobociański Wierch. Ziemia porośnięta jest tu sitem skuciną, która to jesienią – podobnie jak to ma miejsce na Czerwonych Wierchach – przybiera barwę rudoczerwoną. Na przełęczy kończy się czerwony szlak, prowadzący tu z Doliny Starorobociańskiej. Większość turystów wędruje jednak zielonym szlakiem przez Ornak na Gaborową Przełęcz Wyżnią, skąd niedaleko chociażby na Starorobociański Wierch.
Dalsza podróż --> do Wyżniej Bramy Chochołowskiej (2 h 10 min)
Z przełęczy schodzimy czarnym szlakiem przez Dolinę Starorobociańską, początkowo przez piętro kosodrzewiny. Następnie wchodzimy do lasu, przechodzimy przez Polanę Starorobociańską i dalej lasem wędrujemy do rozdroża na polanie Iwanówka. Szlak często bywa mocno zabłocony. Na rozdrożu nadal podążamy czarnym szlakiem aż osiągamy Wyżnią Bramę Chochołowską.
Dalsza podróż --> jak na początku (1 h 05 min)
