KUŹNICE
Wysokość: 1025 m n.p.m.

UWAGA! TYMCZASOWY BRAK MOŻLIWOŚCI DOJAZDU BUSEM DO KUŹNIC (OSTATNI PRZYSTANEK OK. KILOMETR DALEJ)

Kuźnice to duże centrum turystyczne, kojarzące się przede wszystkim z koleją linową na Kasprowy Wierch. Zanim jednak wybudowano tu w 1936 roku dolną stację wspomnianej kolejki, Kuźnice (dawniej nazywane „Hamrami”) były dużym ośrodkiem hutniczym – jednym z największych na terenie zaboru austriackiego. Huta należała do węgierskiej rodziny Homolaczów, a jej okres świetności przypadał na pierwszą połowę XIX w.. Po upadku zakładów w Kuźnicach nadal wiele się działo. Była tu szkoła, centrum uzdrowiskowe, a także instytucje kulturalne. Niedawno, dzięki staraniom TPN-u, podjęto się rekonstrukcji historycznych zabudowań, które dziś można zwiedzać (w dodatku całkowicie bezpłatnie). Niewątpliwie jednak turystów przyciąga przede wszystkim kolejka. Najwyżej zainstalowana tego typu konstrukcja w Polsce przeszła generalny remont w 2007 roku. Zamontowane zostały wtedy nowe wagoniki. Kuźnice to także duży węzeł szlaków. Można stąd udać się nie tylko na Kasprowy Wierch (przez Myślenickie Turnie lub Halę Gąsienicową), ale także na Giewont, Nosal czy też w rejon Ścieżki nad Reglami. Dojazd do Kuźnic zapewniają busy spod dworca w Zakopanem – zazwyczaj w cenie 5 zł. Nie ma możliwości dojazdu samochodem. Najlepiej zostawić go w rejonie Ronda im. Jana Pawła II.

Dalsza podróż --> do Hotelu Górskiego na Polanie Kalatówki (40 min)

Niebieski szlak wiedzie brukowaną Drogą Brata Alberta przez las.

 

HOTEL GÓRSKI NA POLANIE KALATÓWKI
Wysokość: 1198 m n.p.m.

Hotel Górski Kalatówki znajduje się na polanie Kalatówki, położonej w Tatrach Zachodnich w Dolinie Bystrej. Administracyjnie należy do miasta Zakopane. Z polany roztacza się widok na rejon Kasprowego Wierchu. Dawniej uprawiano tu pasterstwo – tereny obszerniejszej niegdyś polany uległy częściowemu zalesieniu. Obecnie z powrotem odbywa się tu kulturowy wypas owiec.

Budynek pierwszego schroniska Tatrzańskie Towarzystwo Narciarzy wzniosło w latach 1911-1913. W czasie II wojny światowej służył jako magazyn, który w 1943 r. został pochłonięty przez pożar. Obecny budynek projektu Józefa Jaworskiego powstał w rekordowo krótkim czasie (150 dni!). Główną przyczyną tak szybkiego działania była potrzeba zwiększenia infrastruktury, koniecznej do organizacji Mistrzostw Świata FIS w 1939 r. Duże murowane schronisko w stylu alpejskim do dziś wzbudza kontrowersje związane z różnicą poglądów estetycznych.

W czasie niemieckiej okupacji budynek nosił nazwę „Berghaus Krakau” i służył za ośrodek wypoczynkowy oficerom niemieckim. Według wybiórczych przekazów rezydował tu gubernator Hans Frank. Sensacyjne wzmianki o rzekomym zamachu na tą osobę w Kalatówkach są jednak niepotwierdzone.

W latach 1959-1960 hotel stał się miejscem spotkań elity muzyki jazzowej. Odwiedzali go m. in. Jerzy „Duduś” Matuszkiewicz, Andrzej Kuryłowicz czy Zbigniew Namysłowski. Hotel zarządzany jest przez PTTK i należy do Polskiej Izby Turystycznej. Obecnie jest atrakcyjnym miejscem zarówno dla narciarzy oraz turystów pieszych.

Hotel Górski Kalatówki dysponuje 99 miejscami noclegowymi w pokojach i apartamentach dla od 1 do 5 osób. Część pokoi wyposażona jest w łazienkę, pozostałe w umywalkę. Ceny za nocleg w zależności od sezonu i aktualnych imprez, wynoszą od 125-265 zł za osobę. W każdym pokoju jest pościel oraz ręczniki a także deska do krojenia i szklanki. Koszt dodatkowej osoby w danym pomieszczeniu jest połowę niższy, natomiast dla dzieci do 10 roku życia przewidziana jest 30% zniżka. Do kosztów noclegu dolicza się opłatę miejscową. W cenę wliczone jest śniadanie, a dopłata z tego tytułu obowiązuje jedynie w czasie świąt (Boże Narodzenie, Nowy Rok, Wielkanoc). Hotel udziela zniżek posiadaczom Karty Stałego Klienta Hotelu na Kalatówkach, Karty Rabatowej PTTK, Karty Dużej Rodziny oraz Karty EURO<26. Ceny dla grup ustalane są indywidualnie. Hotel umożliwia dokonywanie wpłat za pomocą kart płatniczych.

W hotelu znajdują się stylowo urządzone restauracja, kawiarnia z kominkiem oraz bufet. Menu restauracji oferuje dania z zakresu kuchni polskiej, regionalnej i wegetariańskiej. Dla dzieci przygotowywane są dania specjalne. Z kawiarni można bezpośrednio przejść na taras widokowy. W czynnym przez cały rok bufecie można kupić dania barowe, przekąski, kawę, herbatę oraz piwo.

W Kalatówkach dla turystów dostępna jest także sauna i gabinet masażu. Można również wziąć udział w zajęciach jogi. Dla dzieci przygotowana jest specjalna oferta - przedszkole narciarskie i joga dla dzieci. Hotel dysponuje salą konferencyjną i strzeżonym parkingiem. Kalatówki organizują wesela i imprezy okolicznościowe, biesiady z kapelą góralską, wycieczki górskie i skiturowe, warsztaty, szkolenia i wiele innych. Kalatówki oferują również niezwykle bogatą ofertę dla grup szkolnych. Ponadto umożliwiają nawiązanie kontaktu z licencjonowanymi przewodnikami tatrzańskimi. W budynku znajduje się serwis i wypożyczalnia sprzętu narciarskiego, a nieopodal wyciąg orczykowy. Hotel organizuje różnego rodzaju imprezy: od Jazz Camping przez Bieg Narciarski po zawody "o Wielkanocne Jajo" na dawnym sprzęcie.

Dalsza podróż --> do rozstajów dróg na Ścieżce nad Reglami (1 h 20 min)

Wyruszamy czarnym szlakiem i początkowo wędrujemy leśnym zboczem, nieco stromo. Mijamy Przełęcz Białego, po czym ponownie wchodzimy do lasu i kontynuujemy marsz wąską ścieżką, która prowadzi w górę na Czerwoną Przełęcz.

 

ROZSTAJ DRÓG NA ŚCIEŻCE NAD REGLAMI
Wysokość: 1212 m n.p.m.

Niniejszy rozstaj dróg znajduje się na Ścieżce nad Reglami, w odległości ok. 1 h 20 min od Kalatówek i 15 min od Czerwonej Przełęczy, na wysokości 1212 m n.p.m.. Czarny szlak łączy się tu z żółtym z Doliny Białego.

Dalsza podróż --> na Sarnią Skała (25 min)

 

SARNIA SKAŁA
Wysokość: 1377 m n.p.m.

Sarnia Skała to szczyt bardzo popularny, zwłaszcza wśród początkujących turystów. Jest to związane z tym, że góra jest stosunkowo łatwo dostępna, a widok roztaczający się z jej wierzchołka uchodzi za jeden z piękniejszych w reglowej części Tatr. Doskonale widać stąd np. potężny masyw Giewontu. Można także rzucić okiem w stronę Zakopanego. Góra znajduje się na jednej z bocznych grani – pomiędzy Doliną Białego i Doliną Strążyską. Dawniej na Sarniej Skale (nazywanej wówczas „Małą Świnicą”) tłumnie pojawiali się poszukiwacze skarbów. Dziś można tu natknąć się na spore tłumy. Będąc na Sarniej Skale warto przyjrzeć się także bardzo ciekawemu zjawisku obniżenia granic pięter roślinności tatrzańskiej. W tej okolicy górna granica lasu przebiega na wysokości ok. 1300 m n.p.m., co stanowi swoisty ewenement w porównaniu do reszty pasma.

Dalsza podróż --> na Polanę Strążyską (35 min)

Schodzimy Sarnim Żlebem po kamiennych schodach, po czym wychodzimy z lasu i skręcamy w prawo.

 

POLANA STRĄŻYSKA
Wysokość: 1042 m n.p.m.

Polana Strążyska to miejsce położone w górnej części doliny o tej samej nazwie. Niegdyś istniała tu hala pasterska. W owych czasach polana miała prawie dwukrotnie większą powierzchnię, jednakże po zaprzestaniu wypasu zaczęła intensywnie zarastać. Z centrum miasta jest tu niezwykle blisko, co powoduje, że Polanę Strążyską odwiedza bardzo dużo turystów. Z myślą o nich powstał tu niewielki bufet, serwujący proste potrawy i napoje. Z polany rozpościera się przepiękny widok na groźnie wyglądające ściany Giewontu. Po dotarciu w to miejsce do dyspozycji jest kilka ciekawych opcji dalszej podróży. Można podejść (15 min) pod niezwykły wodospad Siklawica lub zafundować sobie dłuższą wędrówkę: czerwonym szlakiem na Giewont bądź Ścieżką nad Reglami w stronę Doliny Małej Łąki lub Sarniej Skały.

Dalsza podróż --> na Przełęcz w Grzybowcu (50 min)

Przez Dolinę Grzybowiecką podążamy wzdłuż Grzybowieckiego Potoku. Wędrujemy stromym podejściem i pół godziny później osiągamy przełęcz.

 

PRZEŁĘCZ W GRZYBOWCU
Wysokość: 1311 m n.p.m.

Przełęcz w Grzybowcu to popularny punkt na trasie turystów podchodzących na Giewont oraz tych, którzy wędrują środkową częścią Ścieżki nad Reglami. Przełęcz ta oddziela Grzybowiec od Łysanki i Dolinę Małej Łąki od Doliny Grzybowieckiej. Uwaga! W rejonie przełęczy w okresie wiosennym i jesiennym można spotkać niedźwiedzia. Należy wówczas zachować szczególną ostrożność! Mniej emocji może za to dostarczyć nam spotkanie z głuszcem – rzadkim, ale pięknym ptakiem, którego obecność stwierdzono w pobliskich lasach. W sezonie zimowym (tj. od 1 grudnia do 15 maja) odcinek pomiędzy Przełęczą w Grzybowcu a Wyżnią Kondracką Przełęczą (szlak czerwony) jest zamykany.

Dalsza podróż --> na Wielką Polaną Małołącką (35 min)

Schodzimy wygodną leśną ścieżką, którą docieramy na polanę.

 

WIELKA POLANA MAŁOŁĄCKA
Wysokość: 1163 m n.p.m.

Potężna, mająca rozmiary ok. 15 ha, Wielka Polana Małołącka jest nie tylko jedną z największych, ale i jedną z najpiękniejszych polan w całych Tatrach. Dawniej, jak w wielu innych miejscach, istniała tu hala, na której stało kilkanaście szałasów góralskich. Po wywłaszczeniach z przełomu lat 50. i 60. XX wieku, polana zaczęła zarastać. Proces ten trwa nadal. Mimo to obszar polany nadal jest na tyle duży, że można rozpoznać to miejsce bez problemu, patrząc z okolicznych szczytów. W czasie ciepłych miesięcy kilkukrotnie zmienia ono wygląd, gdyż w różnych kwitną tu inne kwiaty. Na tej polanie Ścieżka nad Reglami krzyżuje się z żółtym szlakiem na Kondracką Przełęcz. Wbrew pozorom, niebieski szlak, prowadzący z Małej Łąki na Małołączniak, nie przebiega przez Wielką Polanę Małołącką. W miejscu dawnej hali warto zatrzymać się dłużej – otoczenie jest wprost sielankowe. Warto tu się zatrzymać i popatrzeć przez kilka minut na cudnie prezentujący się stąd Giewont oraz potężne urwisko Wielkiej Turni.

Dalsza podróż --> na Przysłop Miętusi (15 min)

Wędrujemy ścieżką przez las. Po drodze mijamy opuszczoną leśniczówkę i podchodzimy do Przysłopu Miętusiego.

 

PRZYSŁOP MIĘTUSI
Wysokość: 1189 m n.p.m.

Przysłop Miętusi to trawiasta przełęcz pomiędzy Doliną Miętusią a Doliną Małej Łąki. Obszar siodła w większości pokrywa się z Miętusią Polaną, dzięki czemu mamy tutaj otwartą przestrzeń z ładnymi widokami. Z tego też względu sielankowa atmosfera na przełęczy sprzyja dłuższemu odpoczynkowi, co też bardzo często czynią wędrujący tędy turyści. Przy rozstaju szlaków, w centralnym punkcie Przysłopu Miętusiego, ustawiono drewniane ławki i stoliki, przy których można usiąść i odpocząć. Odchodzą stąd także szlaki w kierunku Małołączniaka i Nędzówki. Na południowym krańcu polany stoi 6-metrowy krzyż, upamiętniający pierwszą wizytę Jana Pawła II w Polsce. Słowo „przysłop” pochodzi z języka wołoskiego i oznacza po prostu „przełęcz”.

Dalsza podróż --> do Doliny Kościeliskiej (45 min)

Schodzimy dolnym zboczem Gronika. Z prawej strony mijamy Kończystą Turnię, po lewej mostek i szlak prowadzący na Ciemniaka. Wychodzimy w Kirze Miętusiej, gdzie skręcamy w lewo i przechodzimy przez pomost.

 

DOLINA KOŚCIELISKA
Wysokość: 952 m n.p.m.

Dolina Kościeliska to jedno z najpopularniejszych miejsc w Tatrach. Znajduje się ona na zachód od Zakopanego w pobliżu osiedla Kiry, administracyjnie należącego do Kościeliska. Jest to druga co do wielkości tatrzańska dolina, mająca długość 9 kilometrów i ciągnąca się od podnóża Tatr aż po ich główną grań. Dolinę Kościeliską od południowego-wschodu rozgranicza grań Małołączniaka, na zachodzie zaś grzbiet Ornaku. Jest to także miejsce bogate w atrakcje przyrodnicze, takie jak wspaniałe formacje skał wapiennych w dolnej części czy towarzyszące im mroczne jaskinie. Z tego też powodu – oraz ze względu na cudowny widok na Bystrą – Dolina Kościeliska od dawna była licznie odwiedzana przez turystów, z XIX-wiecznymi romantykami na czele. Cenili sobie ją także kupcy, którzy mogli tędy swobodnie podróżować na południe, w stronę ziem słowackich, dzięki bardzo łagodnemu przejściu przez grań główną na wysokości Tomanowej Przełęczy. Liczne karawany służyły za cel dla zbójników, którzy wykazywali w pewnym okresie znaczącą aktywność na terenie doliny – czego pozostałościami są nazwy miejsc, takich jak Zbójnicka Turnia. Dziś Dolina Kościeliska to jedno z najczęściej odwiedzanych miejsc w Tatrach. W pobliżu polany Stare Kościeliska mamy możliwośc udania się także w inne strony. Najczęściej wybierany jest zielony szlak prowadzący do schroniska na Hali Ornak, na Halę na Stołach lub też w stronę Ciemniaka, a następnie granią Czerwonych Wierchów. Dobrym pomysłem jest zajrzeć do którejś z udostępnionych dla tyrystów jaskiń.

Dalsza podróż --> do Niżniej Polany Kominiarskiej (45 min)

Przed Kaplicą Zbójecką św. Barbary skręcamy w prawo. Mijamy Przysłop Kominiarski – niewielką polanę, na której znajduje się drewniany szałas.

 

NIŻNIA POLANA KOMINIARSKA
Wysokość: 1093 m n.p.m.

Niżnia Polana Kominiarska to spora przestrzeń, leżąca na mocno nachylonym terenie, w pobliżu Lejowego Potoku, u zbiegu Ścieżki nad Reglami i żółtego szlaku przez Dolinę Lejową. Razem z całą okolicą polana wchodzi w skład Hali Kominy Tylkowe. Tak górale, od nazwiska jednego z nich, nazywają Kominiarski Wierch, doskonale stąd widoczny. Na polanie jest możliwy kulturowy wypas owiec, dzięki temu, że formalnie tereny te, mimo iż wchodzą w skład parku narodowego, są we władaniu tzw. Wspólnoty Leśnej Ośmiu Uprawnionych Wsi, zarządzającej tym terenem pod nadzorem TPN-u. Ma to swoje plusy, gdyż dzięki wypasowi owiec i koszeniu części polany nie zarasta, tak jak to ma miejsce w przypadku wielu polan będących pod ścisłą administracją parku narodowego. Wielu specjalistów uważa wypas owiec za korzystny dla przyrody, wpisujący się w charakter naturalnego środowiska Tatr. Pasterską otoczkę tego miejsca podkreślają stojące tu szałasy, które jednakże w ostatnim czasie intensywnie niszczeją.

Dalsza podróż --> do Doliny Chochołowskiej (1 h 30 min)

 

SCHRONISKO NA POLANIE CHOCHOŁOWSKIEJ
Wysokość: 1146 m n.p.m.

Pierwsze schronisko powstawało na południowym krańcu Polany Chochołowskiej w latach 1930-1932, wybudowane przez Warszawski Klub Narciarski. Do oficjalnego otwarcia doszło w 1932 r., choć już wcześniej nocowali tu turyści. Na popularność schroniska wpłynęło nie tylko wygodne dla narciarzy ulokowanie, ale również standard warunków, który znacznie poprawił się w 1935 r., wraz z instalacją centralnego ogrzewania. Budynek spłonął doszczętnie pod koniec II wojny światowej, zapalony przez pociski artyleryjskie.

Kolejna budowla, dziś służąca za leśniczówkę, funkcjonowała jako schronisko rodziny Blaszyńskich w rejonie Wyżniej Bramy Chochołowskiej w latach 1946 do 1966. Kilka lat później, a mianowicie w 1973 r., schronisko zostało przejęte przez Tatrzański Park Narodowy i po krótkim czasie zaprzestano udzielania w nim noclegów.

Budynek obecnego schroniska wznoszono w latach 1951-1953. Projekt wykorzystujący motywy regionalne został opracowany przez Annę Górską. W 1955 r. nieopodal schroniska na Jarząbczym Potoku wybudowano niewielką elektrownię wodną, której ulokowanie w Tatrach było pionierskim przedsięwzięciem. 23 czerwca 1983 r. Dolinę Chochołowską odwiedził papież Jan Paweł II. Wydarzenie to zostało upamiętnione tablicą, znajdującą się przy wejściu do schroniska. Utworzono również szlak papieski w Dolinie Jarząbczej, którą przemierzał Ojciec Święty. Przed drzwiami frontowymi umiejscowione są również tablica upamiętniająca akcję ratunkową TOPR z 11-12 lutego 1945 r. (przetransportowanie rannych partyzantów z Doliny Rohackiej po słowackiej stronie) oraz tablica, która wspomina nieudaną próbę startu balonu „Gwiazda Polski” na Polanie Chochołowskiej z października 1938 r.

Schronisko posiada 121 miejsc noclegowych w pokojach 2-, 3-, 4-, 6-, 8- i 14-osobowych. Ceny noclegu wynoszą od 60-120 zł od osoby. Pościel jest dodatkowo płatna 20 zł za komplet dla jednej osoby. Ze względu na przepisy nie ma możliwości udzielenia miejsca na podłodze. Cisza nocna obowiązuje w godzinach 22:00 – 6:00. Zniżki przyznawane są członkom PTTK, studentom, młodzieży szkolnej oraz Honorowym Dawcom Krwi. Płatności przyjmowane są także za pomocą kart płatniczych. Po dokonaniu rezerwacji należy wpłacić bezzwrotny zadatek. W budynku znajduje się restauracja, która jako swoje specjalności oferuje deser chochołowski, kotlet chochołowski oraz pstrąga z patelni. Śniadanie i kolacja w schronisku oscylują w przedziale cenowym 15-20 zł, natomiast obiad 35-40 zł. Wrzątek dostępny jest bezpłatnie. W schronisku jest również sala telewizyjna i kiosk, w którym można zakupić pamiątki, mapy, pocztówki, artykuły drogeryjne, medyczne oraz górskie. Istnieje także możliwość przechowania bagażu, nart i rowerów. Wyjątkową atrakcją jest sala papieska z wystawą, dostępna dla zwiedzających w godzinach 8:00-20:00. Na terenie schroniska obowiązuje całkowity zakaz palenia papierosów i wprowadzania zwierząt. Na Polanie Chochołowskiej znajduje się znana z serialu "Janosik" kaplica Jana Chrzciciela, w której od czerwca do października odbywają się msze święte o godzinie 13:00.

Dalsza podróż --> na Siwą Polana (45 min)

 

SIWA POLANA
Wysokość: 907 m n.p.m.

Siwa Polana to miejsce startowe dla wypadów w głąb Doliny Chochołowskiej. Znajduje się ona na wysokości nieco ponad 900 m, w odległości ok. 1 km od drogi Zakopane – Czarny Dunajec. Jako jedno z nielicznych miejsc w Tatrach po dziś dzień zachowała pasterski charakter. Prowadzi się tu kulturowy wypas owiec - są tu szałasy, w których można kupić oscypki i inne regionalne wyroby. Przy parkingu znajduje się kilka budynków przeznaczonych dla turystów. Na polanie w 1983 r. lądował helikopter z papieżem Janem Pawłem II na pokładzie, co upamiętnia żelazny krzyż, stojący w tym miejscu. Nieco dalej znajduje się także pomnik pomordowanych przez hitlerowców. Dojazd do parkingu wspomnianą drogą, przy której stoi dobrze widoczny drogowskaz z napisem „Dolina Chochołowska”. Pozostawienie samochodu kosztuje tam ok. 30 zł cały dzień. Spod zakopiańskiego dworca można dostać się tu także busem w cenie 7 zł. Właścicielem zarówno polany, jak i całej doliny jest Wspólnota Ośmiu Uprawnionych Wsi i to ona pobiera opłaty na wejściu. Z polany można pieszo udać się do schroniska w Dolinie Chochołowskiej i dalej – w stronę Grzesia, Rakonia, Wołowca, Trzydniowiańskiego, Starorobociańskiego czy też Jarząbczego Wierchu. Początkowy, asfaltowy odcinek do Polany Huciska można przebyć kolejką „Rakoń” (cena 8 zł). Jest także możliwość wypożyczyć rower i dojechać nim jeszcze dalej, bo do leśniczówki w dawnym schronisku Blaszyńskich. Najdalej, bo pod samo schronisko, dojeżdżają fasiągi.