Mięguszowiecki Szczyt Wielki

Mięguszowiecki Szczyt Wielki jest górą usytuowaną w Tatrach Wysokich. Jej szczyt położony jest na imponującej wysokości 2438 m n.p.m.

UWAGA! MIEJSCE NIEDOSTĘPNE ZNAKOWANYM SZLAKIEM!

Mięguszowiecki Szczyt Wielki to przepiękna i działająca na wyobraźnię góra – majestatycznie wznosząca się nad taflą Morskiego Oka. Szczyt osiąga wysokość 2438 m n.p.m., przez co jest drugim – po Rysach – najwyższym szczytem na terenie naszego kraju. Wierzchołek usytuowany jest ponad kilometr nad lustrem wody, a północna ściana opada na tym dystansie niemalże pionowo w dół. Wszystko to nadaje „Mięguszowi” niemalże królewskiego wyglądu i czyni z niego obiekt pożądania turystów i taterników. Góra znajduje się na głównej grani Tatr – pomiędzy Cubryną a Mięguszowieckim Szczytem Pośrednim, od którego oddziela ją Mięguszowiecka Przełęcz Wyżnia. Na sam szczyt nie prowadzi żadna znakowana ścieżka, jednakże istnieje możliwość legalnego wejścia. Można to zrobić jedną z dróg taternickich. Najpopularniejsza z nich to tzw. Droga po Głazach. Punktem wyjścia jest tutaj Przełęcz pod Chłopkiem, a trudności miejscami przekraczają to, czego doświadczyć może turysta spacerujący po Orlej Perci. Inna, nieco łatwiejsza droga, wiedzie od Wielkiego Hińczowego Stawu na Słowacji. Można wejść także od Hińczowej Przełęczy. Wszystkie drogi, prowadzące na Mięguszowiecki Szczyt Wielki, są trudne – mocno eksponowane i wymagające bardzo dużego doświadczenia górskiego i umiejętności wspinaczkowych. Dodatkowym utrudnieniem jest brak wyraźnie wyodrębnionych ścieżek, co w trudnym terenie może dosyć łatwo zakończyć się pobłądzeniem. W przeszłości dochodziło tu do wielu wypadków – w tym niestety także śmiertelnych. Ich ofiarami padali również bardzo doświadczeni turyści i taternicy. W celu zwiększenia swojego bezpieczeństwa warto przemyśleć możliwość podejścia z wykwalifikowanym przewodnikiem, który zadba o sprzęt, orientację w terenie, a do tego opowie o tej ciekawej i niebezpiecznej okolicy. Tym, którzy dotrą na szczyt, wszelkie trudy wspinaczki wynagradza cudowny widok – zarówno w kierunku Doliny Rybiego Potoku, jak i w stronę słowackiej Doliny Mięguszowieckiej i okolicznych szczytów. Nazwa została nadana górze przez odwiedzających ją turystów. Pochodzi od miejscowości Mięguszowce (słow. Mengusovce) na Słowacji nieopodal miasta Poprad.