Sławkowski Szczyt

Sławkowski Szczyt (słow. Slavkovský štít) znajduje się pomiędzy dolinami Staroleśną i Sławkowską oraz Sienną Kotliną, na północny zachód od Starego Smokowca w Tatrach Wysokich. Wierzchołek leży na wysokości 2452 m n.p.m.

UWAGA! MIEJSCE NIEDOSTĘPNE DLA TURYSTÓW OD 1 LISTOPADA DO 31 MAJA!

Ze szczytu rozciąga się rozległa panorama, obejmująca między innymi Dolinę Staroleśną i jej otoczenie, w tym niemal wszystkie Staroleśne Stawy, a także Gerlach, Granackie Turnie czy Wysoką. Ze Sławkowskim Szczytem wiąże się legenda, jakoby był on kiedyś najwyższym tatrzańskim szczytem, który miał się rozpaść w 1662 roku na skutek obrywu spowodowanego długotrwałymi opadami i trzęsieniem ziemi, przez co stracił około 300 m. Nie zostało to jednak potwierdzone przez badania naukowe. Nazwa pochodzi od wsi Sławkowa, do której należały okoliczne tereny.

Najstarszy przekaz o wejściu na szczyt tatrzański dotyczy właśnie Sławkowskiego Szczytu – miał tego dokonać w 1664 roku Georg Buchholtz, co upamiętnia tablica umieszczona na szczycie w 350-lecie zdobycia wierzchołka. Także jedno z pierwszych udokumentowanych wejść zimowych to zdobycie tego szczytu w 1873 roku przez Ede Blásy’ego. Na szczyt prowadzi niebieski szlak ze Starego Smokowca od stacji kolejki oraz Magistrala Tatrzańska (czerwone oznaczenia) ze Smokowieckiego Siodełka przez Rozdroże pod Sławkowskim Szczytem, skąd wiodą już znaki niebieskie.

 

Szlaki ze Sławkowskiego Szczytu

Szlak niebieski do rozdroża pod Sławkowskim Szczytem (2 h 45 min)