Sanktuarium na Wiktorówkach
Drewniany kościółek mieści się na wysokości 1200 m w Złotej Dolinie nieopodal Rusinowej Polany. Z powstaniem sanktuarium wiąże się historia objawienia Maryi 14-letniej pasterce z Rusinowej, Marysi Murzańskiej. Gdy dziewczyna szukała zagubionych owiec, w wieczornej mgle dostrzegła postać Maryi, która obiecała jej odnalezienie zwierząt. Dała jej także polecenia dotyczące przypominania ludziom, by nie grzeszyli i pokutowali za winy. Marysia rzeczywiście znalazła zgubione owce. Gdy dziewczyna opowiedziała o tym zdarzeniu znajomemu pasterzowi, ten wykonał podobiznę Maryi i przymocował obrazek do drzewa. Objawienie miało miejsce w 1860 roku, jednak przez pierwsze kilkadziesiąt lat modlili się tu jedynie okoliczni pasterze i drwale, z czasem papierowy obrazek zastąpiono niewielką kapliczką i umieszczono w niej figurkę, która do dziś znajduje się w ołtarzu sanktuarium. Na początku XX wieku miejsce to zaczęło zyskiwać coraz większą popularność i obecnie jest ważnym miejscem dla katolików, którzy są miłośnikami Tatr. Od lat 70. kościół prowadzą dominikanie. Kilka razy w ciągu roku na Wiktorówkach odbywają się uroczystości odpustowe związane z przypadającymi kolejno świętami ku czci Matki Bożej, w tym 15 sierpnia – święto Wniebowzięcia NMP, zwane także świętem Matki Boskiej Zielnej.
 

Matka Boska Zawratowa
Figurka Matki Boskiej znajduje się w ścianie Zawratowej Turni, poniżej przełęczy od strony Doliny Gąsienicowej. Jej historia sięga początku XX wieku. W 1904 roku rzeźba została umieszczona w skale z inicjatywy księdza Walerego Gadowskiego, który w tym czasie znakował szlak Orlej Perci. Figurka została wykonana z piaskowca pińczowego i postawiona w skale dla uczczenia 50. rocznicy ogłoszenia Dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Jest to najwyżej położony obiekt w Polsce spośród wszystkich powiązanych z kultem maryjnym.