UWAGA! WIĘKSZOŚĆ TRASY NIEDOSTĘPNE ZNAKOWANYM SZLAKIEM!

 

TATRZAŃSKA ŁOMNICA
Wysokość: 830–900 m n.p.m.

Tatrzańska Łomnica (słow. Tatranská Lomnica) stanowi część struktury administracyjnej miasta Wysokie Tatry i jest jedną z największych podtatrzańskich osad na słowackiej ziemi. Miejscowość ta położona jest u stóp masywu Łomnicy. To wyjątkowo atrakcyjny słowacki ośrodek turystyczny.y.

Tatranská Lomnica została założona już w roku 1892, choć za datę powstania osady przyjmuje się już rok 1881. W 1892 roku na terenie Tatrzańskiej Łomnicy powstał hotel „Łomnica”, który długo był największym tego typu obiektem turystycznym pod Tatrami. Z upływem lat podobnych budynków zaczęło przybywać (m.in. „Grandhotel Praha”), a miejscowość zyskała sławę ważnego ośrodka w branży turystycznej i wypoczynkowej.

Przełomowym wydarzeniem, które wpłynęło na istotny wzrost znaczenia turystycznego miejscowości było uruchomienie kolei linowej na Łomnicę (końcówka lat 30. XX wieku) wraz ze stacją pośrednią nad Łomnickim Stawem. Obecnie Kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy można wjechać przez pośrednią stację Start do Łomnickiego Stawu. Stamtąd można się udać drugą kolejką na szczyt Łomnicy. Przy dolnej stacji kolejki znajdują się dwa kościoły: rzymskokatolicki i ewangelicko-augsburski.

W historię Tatrzańskiej Łomnicy mocno wpisało się przejście niszczycielskiego huraganu z 19 listopada 2004 r., który dokonał potężnych zniszczeń i spustoszenia w rejonach leśnych miejscowości, widocznych do dziś po młodym wieku drzewostanu i pojedynczych wiatrołomach.

Tatrzańska Łomnica stanowi ważny ośrodek narciarski. Co roku odbywają się tu zawody o Puchar Europy i Świata. Ośrodek oferuje do dyspozycji narciarzy dwa tereny narciarskie, na które obowiązuje wspólny karnet. Dla amatorów innych sportów, miejscowość oferuje ośrodki dostosowane do uprawiania łyżwiarstwa, fitness, paraglidingu, baseny, pola golfowe i ośrodek sportów konnych. Ci, którzy wolą odpoczywać biernie, znajdą tu pełną ofertę welness, a wieczorami mogą wybrać się na seans do znanego kina „Tatry”.

Miejscowość posiada bardzo dobrze rozbudowaną infrastrukturę. Przez miasto prowadzi Droga Wolności (słow. Cesta slobody) wiodąca z Łysej Polany i Zdziaru przez Łomnicę Tatrzańską, Stary Smokowiec i Szczyrbskie Jezioro aż do Liptowskiego Mikulasza. Ze Starym Smokowcem Tatrzańska Łomnica ma też połączenie obsługiwane przez Tatrzańskie Koleje Elektryczne – słynną „Elektriczkę”.

Tatrzańska Łomnica znajduje się bardzo blisko polskiej granicy. Najprościej dojechać z przejścia granicznego w Łysej Polanie: 21 km od granicy, za wsią Tatrzańska Kotlina należy kierować się na prowadzącą wzdłuż południowego podnóża Tatr Wysokich Drogę Wolności (słow. Cesta Slobody). Stąd do Łomnicy jest jeszcze 8 km.

Dalsza podróż --> do Schroniska Łomnickiego (2 h 50 min)

Z Tatrzańskiej Łomnicy wyruszamy zielonym szlakiem. Mijamy dolną stację kolejki i kierujemy się w lewo. Idziemy wybrukowaną drogą, która wiedzie przez gęste zrośla. Wychodzimy na otwartą przestrzeń i kierujemy się ukosem w górę, przechodząc pod linami kolejki. Po 40 minutach od rozpoczęcia wędrówki docieramy na Gajny Wierch, skąd idziemy wąską asfaltową szosą, która służy także rowerzystom. Kolejnym punktem na naszej trasie jest budynek pośredniej stacji kolejki. Zielony szlak prowadzi nas w górę zakosami. Rozpoczyna się piętro kosodrzewiny, a my docieramy do budynku schroniska.

Drugim i znacznie szybszym wariantem dotarcia nad Łomnicki Staw jest wyjazd kolejką z Tatrzańskiej Łomnicy z przesiadką na stacji Start.

SCHRONISKO ŁOMNICKIE
Wysokość: 1751 m n.p.m.

Schronisko Łomnickie (słow. Skalnatá chata) jest położone w pobliżu Łomnickiego Stawu w Dolinie Łomnickiej w Tatrach Wysokich na Słowacji. Tuż przy wejściu do chaty przebiega jeden z najpopularniejszych szlaków słowackich, czyli Tatrzańska Magistrala. Z okien jadalni rozpościera się urokliwy widok na część Słowacji wraz z jej podtatrzańskimi miejscowościami.

Historia schroniska sięga aż XIX w. Pierwotnie wędrowcy nocowali w pobliżu miejsca, w którym stoi dzisiejszy budynek. W 1841 r. wymurowano kolebę, zaczątek schroniska, która dziś znajduje się z jego tylnej strony. Schronisko Łomnickie stopniowo było rozbudowywane (1877 r.), aż w 1914 r. osiągnęło pełną formę małej chatki.

W 1972 r. działalność schroniska została zawieszona ze względów sanitarnych, do czasu aż w 1984 r. opiekę nad nieużytkowaną chatą przejął TANAP, przeprowadzając kolejne, liczne renowacje.

Schronisko Łomnickie prowadzone było przez lata przez długoletniego chatara Laco Kulanga. Gospodarz był znanym nosiczem, do którego należy niedościgniony rekord – Kulanga wniósł do Schroniska Zamkowskiego (słow. Zamkovského Chata) ładunek o masie 207 kg, zaś w sumie, przez kilkanaście lat swojej kariery nosicza, wniósł do różnych schronisk ponad 1000 ton ładunków.

Dalsza podróż --> na Kieżmarski Szczyt (2 h)

Wracamy w rejon stacji Start i kierujemy się prawym brzegiem Łomnickiego Stawu. Przechodzimy pod linią kolejki, po czym po jakimś czasie przekraczamy Łomnicki Potok i wchodzimy w żleb, opadający z Huncowskiej Przełęczy. Drogę ułatwiają nam kopce, ustawione przez taterników. Początkowo teren prowadzi porośniętym podłożem, który w miarę nabierania wysokości staje się coraz bardziej kamienisty, a co za tym idzie – sypki. Teren nie jest bardzo nachylony, lecz można zjechać kawałek w dół wraz z kruszyzną, która króluje pod stopami. Bliżej przełęczy skała staje się bardziej lita, dzięki czemu idzie się nieco wygodniej.

Po osiągnięciu Huncowskiej Przełęczu skręcamy w lewo. Naszym oczom rysuje się już wierzchołek Kieżmarskiego Szczytu oraz trochę niższego Małego Kieżmarskiego Szczytu. Teren jest dość jednolity – warto trzymać się koczyków. Przy dobrej widoczności nie ma jednak problemów z znalezieniem w miarę wygodnej drogi. Wielokrotnie pomagamy sobie rękami. Gdy docieramy do Wyżniej Kieżmarskiej Przełęczy, oddzielającej „Kieżmara” i „Małego Kieżmara” ponownie skręcamy w lewo. Widać tam dość dobrze wydeptaną ścieżkę, wiodącą przez trawiasty teren. Obchodzi ona grań z lewej strony. Pod koniec teren jest bardzo lity, lecz zapewniający przyjemną wspinaczkę o wycenie 0+. Po chwili znajdujemy się na samym szczycie!

 

KIEŻMARSKI SZCZYT
Wysokość: 2556 m n.p.m.

Kieżmarski Szczyt (słow. Kežmarský štít) to potężny masyw , leżący w bocznej grani, odchodzącej od Wyżniego Baraniego Zwornika. Łączy się z Łomnicą poprzez słynną Grań Wideł. Pierwsze znane wejście na szczyt miało miejsce prawdopodobnie już w 1615 roku, choć mogło też chodzić o Łomnicę, zatem pewniejsze jest wejście Franciszka Herbicha datowane na 1830 rok. 900-metrowa północna ściana pobliskiego Małego Kieżmarskiego, przecięta Niemiecką Drabiną, cieszy się sławą „największej otchłani Tatr". Pierwszy raz przebyli ją w 1932 roku Wiesław Stanisławski, Bolesław Chwaściński i Wiktor Ostrowski, zimą natomiast − Zbigniew Korosadowicz i Jan Saszel rok później. Nazwa szczytu pochodzi od miasta Kieżmark. Dawniej nazywano go także Huncowskim Szczytem (który znajduje się tuż obok). Wierzchołek góruje nad Miedzianą Kotliną (należącą do systemu Doliny Kieżmarskiej), Świstówką Huncowską i należącymi do Doliny Łomnickiej Lejkowym Kotłem oraz Cmentarzyskiem. Na północnych stokach Kieżmarskiego Szczytu w XVIII wieku prowadzono prace górnicze.

Dalsza podróż --> powrót tą samą drogą. Przy zejściu na Wyżnią Kieżmarską Przełęcz można na moment odbić w stronę Małego Kieżmarskiego Szczytu.