UWAGA! WIĘKSZOŚC TRASY NIEDOSTĘPNA ZNAKOWANYM SZLAKIEM!
WYŻNIE HAGI
Wysokość:1025 m n.p.m.
Wyżnie Hagi (słow. Vyšné Hágy) znajduje się u stóp słowackich Tatr Wysokich, przy Drodze Wolności, która rozdziela ją na dwie części. Ulokowana jest pomiędzy Nową Polanką a Szczyrbskim Jeziorem. Przynależy do miasta Wysokie Tatry. Miejscowość znajduje się na poziomie ok. 1025 m n.p.m., przy wylocie walnej Doliny Batyżowieckiej oraz Doliny Wielkiej Huczawy, nad Suchą Wodą Batyżowiecką. Obecnie miejscowość liczy około 200 mieszkańców. Nie jest to miejscowość znana i rozpowszechniona jako baza turystyczna, dlatego można tu odnaleźć spokój i wytchnienie, chłonąc piękno górskiej natury.
Korzenie miasta sięgają lat 90 XIX wieku. To właśnie wtedy z inicjatywy Ferencza Máriássyego wybudowano tu hotel turystyczny i dom kąpielowy o przeznaczeniu uzdrowiskowym. Tereny miasta w 1897 r. wykupił książę Hohenlohe, następnie po I wojnie światowej przeszły w posiadanie Czechosłowacji, która dostrzegła i wykorzystała predyspozycje osady do świadczenia usług sanatoryjnych. W czasach świetności Wyżnie Hagi były największą w Europie Środkowej lecznicą gruźlicy. Do dziś znajduje się tu zakład specjalizujący się w leczeniu dróg oddechowych.
W miejscowym hotelu w 1914 r. swoją powieść „Zamieć” kończył Stefan Żeromski, zaś Kazimierz Przerwa-Tetmajer poświęcił jej wiersz pt. „Wyżnie Hago po latach”, który został opublikowany w 1911 r.
Naturalny dla podtatrzańskich miejscowości spokój przyciąga niezmiennie osoby, które cenią sobie ciszę ponad wszystko. Choć infrastruktura turystyczna słabo się tu rozwinęła, znalezienie noclegu nie sprawia problemu.
Warto wiedzieć, że przez miejscowość przebiega linia kolei elektrycznej ze Szczyrskiego Jeziora do Tatrzańskiej Łomnicy i Popradu.
Dojazd z Zakopanego zajmuje około 1 h 15 min. Wyjeżdżając z miasta należy kierować się drogi krajowej 49 w kierunku miejscowości Zdziar, następnie poruszać się trasą 67 aż do miejscowości Lendak, gdzie należy odbić w prawo, na trasę 537, kontynuując podróż tą drogą aż do celu.
Dalsza podróż --> nad Batyżowiecki Staw (2 h 30 min)
Poruszamy się żółtym szlakiem. Po pewnym czasie docieramy na wysokości piętra kosodrzewiny, przekraczając potok Mała Huczawa i mijając wodospad. Z czasem do naszej trasy dołącza czerwono znakowana Magistrala Tatrzańska. Jeśli chcemy od razu ruszyć w stronę Kończystej, przy skrzyżowaniu szlaków kierujemy się na prawo. Warto jednak przejść się kawałek w lewo i zajrzeć nad Batyżowiecki staw (ok. 5 minut drogi).
BATYŻOWIECKI STAW
Wysokość: 1884 m n.p.m.
Batyżowiecki Staw (słow. Batizovské pleso), to jezioro polodowcowe w Tatrach Wysokich Staw o powierzchni 3,48 ha i głębokości 10,5 m, położony jest w Dolinie Batyżowieckiej. Jest to jezioro polodowcowe w kształcie półksiężyca, zamknięte ryglem skalnym o wysokości 11 m, z którego rozciągają się widoki na Gerlach, Kończystą, Batyżowiecki Szczyt, Kościółek, Kaczy Szczyt i Zmarzły Szczyt.
Dalsza podróż --> na Kończystą (1 h 30 min)
Kierujemy się na wschód Magistralą Tatrzańską. Po niecałych 200 m od skrzyżowania szlaków czerwonego i żółtego odbijamy jednak w prawo, wchodząc w kosodrzewinę. Często miejsce, w którym musimy skręcić, oznaczone jest kopczykiem z kamieni. Podobne znajdziemy także na naszej trasie na szczyt, która jest jednak bardzo czytelna. Po przejściu wydeptaną ścieżką przez kosodrzewinę, kierujemy się oczywistą drogą w kierunku wierzchołka. Nic nie powinno nam tu sprawiać problemów – następny fragment jest w stanie pokonać nawet średnio wprawny turysta. Droga jest dość szeroka. Największym problemem są tu osuwające się spod nóg kamienie i głazy. Nie jest niebezpiecznie, lecz momentami porusza się nieco mniej przyjemnie. Dopiero pod koniec pojawiają się momenty, w których trzeba polegać także na rękach. Nie pojawiają się tu w żadnym wypadku większe trudności, które mogłyby dać nam o sobie znać bardziej niż np. na Orlej Perci. Obchodzimy grań z lewej strony (przejście samą granią dostarcza znacznie więcej trudności), dostrzegając już sam wierzchołek. Drogę w dalszym ciągu powinny wyznaczać nam kamienne kopczyki. Przy samej końcówce pojawia się najwięcej trudności.
KOŃCZYSTA
Wysokość: 2538 m n.p.m.
Kończysta (słow. Končistá) to dwuwierzchołkowy szczyt, który jest kulminacją grani rozdzielającej doliny Batyżowiecką i Złomisk. Główny wierzchołek Kończystej wieńczył charakterystyczny głaz, zwany Kowadłem, który jednak w dużej części runął w 2019 r. Nie jest pewne, czy jest efekt obrywu skalnego, czy też uderzenia pioruna. W tym momencie na wierzchołku mamy jedynie jego pozostałość. Pierwsze notowane wejścia na szczyt miały miejsce w drugiej połowie XIX wieku, natomiast pierwsze wejście zimowe datowane jest na rok 1906. „Kończysty" oznacza tyle, co spiczasty, czubaty.
Dalsza podróż --> Powrót tą samą trasą (2 h 50 min)
