UWAGA! WIĘKSZOŚC TRASY NIEDOSTĘPNA DLA TURYSTÓW OD 1 LISTOPADA DO 31 MAJA!
PODBAŃSKA
Wysokość: 940 m n.p.m.
Podbańska (słow. Podbanské) to bardzo mała osada, którą na stałe zamieszkuje około 60 osób. Leży tuż przy Tatrzańskiej Drodze Młodości, na granicy Tatr Wysokich i Tatr Zachodnich, u południowego podnóża Tatr na Słowacji. Ulokowana jest przy wylocie Doliny Cichej Liptowskiej. Miejscowość przedzielona jest na dwie części przez rzekę Białą Liptowską. Wschodnia nazywana jest Starą Podbańską, a zachodnia Nową Podbańską.
Historia osady sięga czasów średniowiecza, kiedy pod szczytem Krywania funkcjonowało wiele kopalni (bani). W 1871 r. na obszarze dzisiejszej osady wybudowano pierwszą leśniczówkę, co powszechnie jest uznawane za początek miejscowości. W niedługim czasie obok leśniczówki dobudowano tartak i przetwórnię kory świerkowej. Dalsza rozbudowa Podbańskiej nastąpiła dopiero w 1923 r. Dwa lata później powstały tu również pierwsze miejsca noclegowe. W 1968 r. wybudowano wyciąg narciarski, a rok później słynny hotel „Krivaň”. W 1982 r. do infrastruktury noclegowej miejscowości dołączył hotel „Permon”.
Mimo swojego rozmiaru, Podbańska stanowi bardzo atrakcyjne miejsce pod względem turystycznym. Przy hotelu „Krivaň”, na południowym stoku Hliny, funkcjonuje wyciąg narciarski (576 m długości oraz 98 m różnicy wysokości). Przez miejscowość przebiega również Magistrala Tatrzańska – najdłuższy szlak w Tatrach. Latem osada stanowi doskonałą bazę wypadową na wyjście na pobliskie szlaki. Zimą świetne warunki i trasy narciarskie dla osób stawiających pierwsze kroki na nartach przyciągają do Podbańskiej początkujących miłośników białego szaleństwa.
Z Podbańskiej można udać się na w takie punkty jak chociażby Krywań, Gładka Przełęcz czy Bystra.
Dojazd z Zakopanego do miejscowości zajmuje ok. 1 godz. 30 min. Należy kierować się na drogą krajową 47, a następnie, objeżdżając Tatry Bielskie, na trasę 67. Później skręcamy na trasę 537, kontynuując podróż tą drogą aż do celu.
Dalsza podróż --> na Pyszniańską Przełęcz (3 h 15 min)
Z parkingu w Podbańskiej początkowo idziemy szlakami czerwonym i niebieskim, które wkrótce się rozdzielają: wybieramy niebieskie oznaczenia, które prowadzą przez las, zaś następnie nieco w dół do Potoku Kamienistego. Przechodzimy przez mostek, a ścieżka wiedzie wzdłuż rzeki do wylotu Doliny Kamienistej. Idziemy najpierw przez polanę, później zaś wchodzimy w świerkowy las. W połowie długości doliny znajduje się Polana Kamienista, niegdyś wypasana. Szlak zaczyna się wznosić stromiej wśród kosówki. Mijamy wodospad, a dalej przekraczamy potoczek. Ścieżka pnie się zakosami, zaś po ich pokonaniu czeka nas jeszcze kilkanaście minut marszu nim dotrzemy na przełęcz.
PYSZNIAŃSKA PRZEŁĘCZ
Wysokość: 1788 m n.p.m.
Pyszniańska Przełęcz to rozległe siodło, oddzielające szczyty Bystrej i Kamienistej. Ze względu na niewielką w porównaniu do sąsiednich przełęczy wysokość od dawna była używana jako łatwe przejście z polskiej na słowacką stronę Tatr. Sporo skorzystali na tym np. kurierzy tatrzańscy i uciekinierzy w okresie II wojny światowej. Kiedyś prowadził tu nawet szlak turystyczny wprost z Doliny Kościeliskiej, a konkretnie z Hali Ornak, jednakże po utworzeniu w Dolinie Pyszniańskiej ścisłego rezerwatu przyrody zakazano przechodzenia tą drogą. Dziś na przełęcz można dostać się zarówno od strony słowackiej, jak i polskiej – z tym że zamiast prostej drogi z Doliny Kościeliskiej, zmuszeni jesteśmy okrążać rezerwat przez Iwanicką Przełęcz, Ornak i Błyszcz (czerwony szlak). W kierunku wschodnim jeszcze widać zamknięty już szlak na Kamienistą.
Dalsza podróż --> na Błyszcz (45 min)
Z przełęczy czerwone znaki wiodą nas w kierunku zachodnim, na lewo od krawędzi grzbietu. Na końcu długiej grani znajduje się punkt zwornikowy, Błyszcz.
BŁYSZCZ
Wysokość: 2159 m n.p.m.
Błyszcz to niezwykle ciekawy przypadek. Znajduje się w masywie Bystrej – najwyższego szczytu Tatr Zachodnich – do którego droga zajmuje stamtąd jedynie 15 minut. Z formalnego punktu widzenia nie jest nawet górą, ponieważ pomiędzy nim a Bystrą nie ma żadnego obniżenia terenu. W rzeczywistości Błyszczem nazywane jest zakończenie północnej grani Bystrej. Miejsce to znajduje się na głównej grani Tatr i przebiega tamtędy granica polsko-słowacka. Umiejscowione jest także pomiędzy trzema dolinami: Kamienistą, Pyszniańską i Gaborową. Od wschodu najbliżej położonym szczytem jest Kamienista, od której Błyszcz oddzielony jest Pyszniańską Przełęczą. Od zachodu zaś grań biegnie w kierunku Siwego Zwornika i dalej – w stronę Starorobociańskiego Wierchu. Wniesienie widoczne jest z daleka (m.in. z Doliny Kościeliskiej) tworząc wraz z Bystrą niezwykle charakterystyczny i piękny krajobraz. Stoki opadające w stronę Doliny Pyszniańskiej bardzo często odbijają w ciekawy sposób promienie słoneczne, dzięki czemu wzniesienie to rzeczywiście zdaje się błyszczeć – stąd też jego nazwa. Dawniej prowadziła tu bardzo popularna ścieżka z Hali Ornak. Zamknięto ją tu po wojnie, ze względu na utworzenie ścisłego rezerwatu przyrody w Dolinie Pyszniańskiej. Polscy turyści mieli przez to mocno utrudnione zadanie chcąc dostać się na szczyt. Na szczęście aktualnie można tu dotrzeć czerwonym szlakiem od Gaborowej Przełęczy Wyżniej. Ścieżka prowadzi także w drugą stronę – ku Pyszniańskiej Przełęczy, jednakże stamtąd istnieje możliwość zejścia tylko na stronę słowacką, w kierunku miejscowości Podbańska.
Dalsza podróż --> na Bystrą (15 min)
Z Błyszcza na Bystrą prowadzi nieznakowana ścieżka, która biegnie dość ostrym skalisto-trawiastym grzbietem.
BYSTRA
Wysokość: 2248 m n.p.m.
Bystra (słow. Bystrá) to najwyższy szczyt Tatr Zachodnich. O 50-100 m przerasta sąsiednie wierzchołki. Wznosi się ponad dolinami Gaborową, Kamienistą i Bystrą, a także jest zwornikiem trzech grani. Pod południowymi ścianami szczytu znajduje się kilka tzw. Bystrych Stawów. Dawniej w polskim piśmiennictwie Bystra nazywana była Pyszną, obecną nazwę wniosły mapy austriackie z połowy XIX w.
Szczyt był odwiedzany od dawna, głównie z polskiej strony. Pod koniec XIX w. odbywano nocne wycieczki na Bystrą, by podziwiać z wierzchołka wschód słońca. W 1928 r. taternik i krajoznawca, Jerzy Młodziejowski, pisał o Bystrej: „Wszystko chciałoby się zapamiętać... Bo też widok z Bystrej jest tak wspaniały, że nie tylko geografa, ale i zwykłego turystę zdoła poruszyć.” Można stąd podziwiać takie szczyty jak chociażby Rysy, Gerlach i Krywań. Po północnej stronie wyróżniają się masywne wapienne ściany Czerwonych Wierchów i Kominiarskiego Wierchu.
Dalsza podróż --> do Hrdova (3 h)
Z Bystrej schodzimy szlakiem żółtym, który biegnie stromo w dół wąskim trawiastą granią. Ścieżka sprowadza nas zakosami do Bystrych Stawów. Po godzinie docieramy na Wyżnie Koszarzysko, czyli zarastającą polanę, na której znajdują się wiata, szałas i źródełko. Szlak prowadzi nas później przez las wzdłuż potoku, mijając polanę Hradek. Na rozdrożu szlaków kierujemy się bez zmian szlakiem żółtym, który doprowadza nas do przystanku autobusowego Pribylina-Hrdovo.
