UWAGA! WIĘKSZOŚĆ TRASY NIEDOSTĘPNA DLA TURYSTÓW OD 1 LISTOPADA DO 31 MAJA!
Wariant 1 - ze stacji Popradské pleso
STACJA POPRADSKE PLESO
Wysokość: 1245 m n.p.m.
Stacja Popradské pleso (Stanica Popradské pleso) to jeden z przystanków kolejki elektrycznej w Tatrach Wysokich na linii Stary Smokowiec − Szczyrbskie Jezioro, której tory biegną równolegle do Drogi Wolności (slow. Cesta Slobody). Popradské pleso to przystanek na żądanie, który znajduje się 15 km od stacji początkowej w Starym Smokowcu. Niebieski szlak prowadzi stąd nad Popradzki Staw, skąd można udać się dalej w górę Doliny Mięguszowieckiej do rozwidlenia ze szlakiem czerwonym na Rysy.
Dalsza podróż --> nad Popradzki Staw (1 h 20 min)
Od peronu stacji idziemy przez chwilę szosą i przechodzimy przez tory. Asfaltowa droga prowadzi obok składu drewna i budynku stacji wód, następnie przez most na rzece Poprad. Szlak zaczyna się łagodnie wznosić, tworząc serpentyny. Wraz z wysokością odsłania się widok na Grań Baszt i Dolinę Mięguszowiecką. Z prawej strony płynie potok Krupa, a z lewej Mięguszowiecki Potok, które łączą się później w rzekę Poprad. Docieramy na Popradzką Polanę, która zarasta lasem i kosodrzewiną. Podążamy dalej aż do węzła szlaków, skąd czeka nas jeszcze 5 minut marszu do schroniska.
Wariant 2 - ze Szczyrbskiego Jeziora
SZCZYRBSKIE JEZIORO
Wysokość: 1315-1385 m n.p.m.
Szczyrbskie Jezior (słow. Štrbské Pleso) to miejscowość położona u samych stóp Tatr Wysokich na Słowacji. Znajduje się na południowym brzegu zbiornika wodnego noszącego taką samą nazwę. Jest ulokowana na wysokości 1315-1385 m n.p.m. Szczyrbskie Jezioro stanowi ważny ośrodek turystyczny. Potwierdza to fakt, że większość miejscowych zabudowań stanowią domy wypoczynkowe i hotele. O każdej porze roku łatwo odnaleźć tu coś dla siebie.
Trzeba również wspomnieć, że z tego miejsca roztacza się niesamowity widok na Niżne Tatry oraz dwie kotliny: Liptowską i Popradzką. Nic dziwnego że do Szczyrbskiego Jeziora o każdej porze roku przyjeżdżają tłumy turystów.
Dzieje Szczyrbskiego Jeziora rozpoczęły się w 1872 r., kiedy to w miejscu dzisiejszej osady, powstała leśniczówka. Już trzy lata później wybudowano tu pierwsze schronisko turystyczne, co miało wpływ na szybki rozwój miejscowości. Wkrótce otrzymała ona status uzdrowiska. Szczyrbskie Jezioro szczyci się również długą tradycją narciarską. Pierwsze kursy odbywały się tu już na przełomie XIX i XX wieku. Znajdują się tu duża skocznia narciarska (K120) oraz normalna K90, na których w 1970 roku rozgrywano Mistrzostwa Świata w Skokach Narciarskich.
Po II wojnie światowej funkcjonujące w słowackiej miejscowości hotele przekształcono w sanatoria. Dodatkowo, w związku z przygotowaniami do narciarskich mistrzostw świata w 1970 roku, postawiono nowe budynki, mające zabezpieczyć zaplecze noclegowe tego wydarzenia. Niezmiennie rozbudowywano również system komunikacji, czego przykładem jest słynna kolej zębata „Elektriczka”. W karty historii miejscowości Szczyrbskie Jezioro w szczególny sposób wpisał się mieszkaniec Gustáv Nedobrý, jeden z założycieli znanego klubu wspinaczkowego „JAMES”, organizator słowackiej turystyki, górskich przewodników i ratowników.
Niewątpliwie największym walorem przyrodniczym miejscowości jest Szczyrbskie Jezioro – drugie co do wielkości w słowackich Tatrach Wysokich. Jezioro to ma 19,8 ha powierzchni, 640 m długości, 600 m szerokości, zaś jego maksymalna głębokość wynosi ok. 20 m. Znajduje się na wysokości 1346 m n.p.m. u stóp Skrajnego Soliska (2093 m n.p.m.). Dookoła tego tatrzańskiego jeziora ciągnie się ścieżka rekreacyjna, przy której usytuowane są drewniane sprzęty do ćwiczeń. Istnieje również możliwość wypożyczalnia łódek przy południowym brzegu stawu.
Rejon miejscowości wiele zyskuje również zimą. Jest szczególnie atrakcyjny dla osób uprawiających sporty zimowe (PARK SNOW Štrbské Pleso). Latem osada stanowi doskonały punkt wypadowy w Tatry Słowackie. Prowadzi stąd wiele ciekawych szlaków dla osób o różnym poziomie zaawansowania (m. in. żółty na Bystrą Ławkę, niebieski do Schroniska na Solisku czy znakowana na czerwono Magistrala Tatrzańska).
Miejscowość jest oddalona o 74,2 km od Zakopanego, dojazd samochodem zajmie stąd ok. 1,30 godz. Żeby dojechać do Szczyrbskiego Jeziora należy kierować się na trasę 537, za miejscowością Belanské Kúpele trzeba ostro skręcić w prawo, nie wjeżdżać na trasę 67. Potem należy kierować się na miejscowości Stary Smokowiec i Tatrzańską Łomnicę, trzymając się trasy 537 aż do celu. Alternatywną metoda dojazdu jest wybór autobusu i elektriczki.
Dalsza podróż --> do schroniska nad Popradzkim Stawem (1 h 45 min)
Początkowo kierujemy się szlakami żółtym i czerwonym, które rozdzielają się obok dawnego hotelu Helios. Podążamy czerwonym szlakiem przez las. Na wysokości 1500 m grzbiet przechodzi w obszerny taras, który przecinamy i docieramy do rozdroża na Drygancie. Czerwony szlak wiedzie przez stoki porośnięte lasem urwiskowym: limbami, świerkami i modrzewiami. Przechodzimy przez most na Mięguszowieckim Potoku, za którym ścieżka wznosi się łagodnie i dalej łączy z drogą bitą. Od rozdroża na Drygancie możemy pójść także zielonym szlakiem.
SCHRONISKO NAD POPRADZKIM STAWEM
Wysokość: 1494 m n.p.m.
Schronisko nad Popradzkim Stawem (słow. Popradská Chata), znajduje się nad brzegiem Popradzkiego Stawu w malowniczej Dolinie Mięguszowieckiej w słowackiej części Tatr Wysokich. Stanowi ważny węzeł komunikacyjny. Krzyżują się tu szlaki wychodzące ze Szczyrbskiego Jeziora oraz słynna Magistrala Tatrzańska.
Pierwszy budynek stanął nad brzegiem Popradzkiego Stawu w 1879 r. Schronisko wzniesione przez Węgierskie Towarzystwo Karpackie (Karpathenverein) nosiło nazwę Majláthova Chata na cześć pomysłodawcy budowy, działacza turystycznego Béli Majlátha. W ciągu pierwszego roku funkcjonowania schronisko spłonęło. Kolejne wybudowane w tym miejscu budynki nieoficjalnie nazywano tą samą nazwą. Pierwszy z nich wzniesiono w 1881 r. Kamienny budynek podzielił los poprzedniego obiektu w 1890 r. Trzecie już z kolei schronisko stanęło nad Popradzkim Stawem w latach 1892–1897. Wzniesione zostało przez ówczesnego właściciela ziemi, Ferencza Máriássego.
W 1897 roku obszar, na którym stało schronisko, przeszedł w ręce Christiana Hohenlohe. Budynek zburzono, a na jego miejscu postawiono nowy, tym razem drewniany, który przetrwał do 1964 r. Ostatecznie został strawiony przez pożar.
Obok pogorzeliska na początku lat 60. ubiegłego wieku powstało dzisiejsze schronisko – Popradská chata. Początkowo, będąc pod opieką Interhotel „Tatry”, dysponowało ono 110 miejscami noclegowymi. Od 1996 roku obiekt znajduje się w prywatnych rękach i prezentuje charakter raczej hotelu górskiego niż schroniska.
Całkowita liczna miejsc noclegowych wynosi 165. W ofercie są pokoje o pięciu różnych standardach, od turystycznych – bez wyposażenia, przeznaczonych dla 6-8 osób, przez wyposażone w łazienkę i TV dla 2-4 osób, po 2- i 4- osobowe apartamenty. W zależności od rodzaju pokoju za jedną noc zapłacimy tu 17 €, 23 €, 28 €, 30 € lub 40 € od osoby. Dodatkowe łóżko w pokoju to koszt 30% ceny bazowej. Nocleg dla dzieci do 3 roku życia, bez osobnego łóżka, jest darmowy, dla starszych (do 12 roku życia) schronisko oferuje 50% zniżki. Na niższą cenę mogą również liczyć grupy powyżej 15 osób – koszt noclegu jest dla nich obniżony o 10%.
Schronisko posiada restaurację. Koszt śniadania to 5 €, niepełne wyżywienie dla dorosłych 15 €, dla dzieci 6 €, natomiast pełne 20 €, a w przypadku dzieci 8 €. Rezerwacji można dokonać przez formularz internetowy na stronie obiektu. Przy hotelu znajduje się parking płatny 10 € za noc.
Miejsce to oferuje wiele atrakcji takich jak ścianka wspinaczkowa, pokój słowacki, bar leśny, saunę fińską, beczkę saunową i pokój dzienny. W schronisku przygotowano wiele udogodnień dla gości z dziećmi. Młodszym turystom nie zabraknie tu różnorodnej rozrywki. Dostępny jest kącik dla dzieci, plac zabaw, a zimą istnieje możliwość wypożyczenia sanek. W schronisku prowadzona jest sprzedaż i wypożyczalnia sprzętu wspinaczkowego, sprzedaż bielizny termoaktywnej, gadżetów i upominków. W chacie znajduje się też bufet z drobnymi przekąskami, kantor, przechowalnia nart, taras, stół bilardowy i pingpongowy. Istnieje możliwość organizacji pracowniczych eventów oraz innych imprez towarzyskich. Schronisko oferuje także wycieczki skialpinistyczne prowadzone przez przewodników górskich.
Celami dalszej podróży mogą być np. Rysy, Przełęcz pod Osterwą, Koprowy Wierch lub Symboliczny Cmentarz położony nieopodal Popradzkiego Stawu.
Dalsza podróż --> na Przełęcz pod Osterwą (1 h 20 min)
Znad Popradzkiego Stawu kierujemy się czerwonym szlakiem w stronę Przełęczy pod Osterwą. Początkowo idziemy przez piarżyska i kosodrzewiny, a później poruszamy się licznymi zakosami po ścieżce z historią, bo zbudowanej w 1891 r. Szlak omija szczyt Osterwy.
PRZEŁĘCZ POD OSTERWĄ
Wysokość: 1966 m n.p.m.
Szeroka przełęcz porośnięta trawą znajduje się tuż poniżej wierzchołka Osterwy w słowackich Tatrach Wysokich. Łączy Dolinę Mięguszowiecką z dolinami Wielkiej Huczawy oraz Batyżowiecką. Prowadzi przez nią Magistrala Tatrzańska pomiędzy schroniskiem nad Popradzkim Stawem a Batyżowieckim Stawem i dalej hotelem górskim „Śląski Dom”. Rozciągają się stąd rozległe widoki. Trasa przez przełęcz od dawna była znana myśliwym i turystom. Zimą jako pierwszy zdobył ją Theodor Wundt w 1891 r.
Dalsza podróż --> nad Batyżowiecki Staw (1 h 30 min)
Z przełęczy nadal prowadzi nas Magistrala Tatrzańska. Idziemy w dół wygodną ścieżką, aż docieramy do rozdroża. Czerwony szlak doprowadzi nas do Batyżowieckiego Stawu.
BATYŻOWIECKI STAW
Wysokość: 1884 m n.p.m.
Batyżowiecki Staw (słow. Batizovské pleso), to jezioro polodowcowe w Tatrach Wysokich Staw o powierzchni 3,48 ha i głębokości 10,5 m, położony jest w Dolinie Batyżowieckiej. Jest to jezioro polodowcowe w kształcie półksiężyca, zamknięte ryglem skalnym o wysokości 11 m, z którego rozciągają się widoki na Gerlach, Kończystą, Batyżowiecki Szczyt, Kościółek, Kaczy Szczyt i Zmarzły Szczyt.
Dalsza podróż --> do Wyżnich Hagów (2 h 20 min)
Wracamy do rozdroża i tym razem kierujemy się żółtymi znakami, które prowadzą do Wyżnich Hagów. Poruszamy się na wysokości piętra kosodrzewiny, mijając wodospad i przekraczając potok Mała Huczawa. Po jakimś czasie schodzimy do lasu, a następnie mijamy polanę, na której znajduje się wiata i schodzimy jeszcze około 30 min do Wyżnich Hagów.
WYŻNIE HAGI
Wysokość:1025 m n.p.m.
Wyżnie Hagi (słow. Vyšné Hágy) znajduje się u stóp słowackich Tatr Wysokich, przy Drodze Wolności, która rozdziela ją na dwie części. Ulokowana jest pomiędzy Nową Polanką a Szczyrbskim Jeziorem. Przynależy do miasta Wysokie Tatry. Miejscowość znajduje się na poziomie ok. 1025 m n.p.m., przy wylocie walnej Doliny Batyżowieckiej oraz Doliny Wielkiej Huczawy, nad Suchą Wodą Batyżowiecką. Obecnie miejscowość liczy około 200 mieszkańców. Nie jest to miejscowość znana i rozpowszechniona jako baza turystyczna, dlatego można tu odnaleźć spokój i wytchnienie, chłonąc piękno górskiej natury.
Korzenie miasta sięgają lat 90 XIX wieku. To właśnie wtedy z inicjatywy Ferencza Máriássyego wybudowano tu hotel turystyczny i dom kąpielowy o przeznaczeniu uzdrowiskowym. Tereny miasta w 1897 r. wykupił książę Hohenlohe, następnie po I wojnie światowej przeszły w posiadanie Czechosłowacji, która dostrzegła i wykorzystała predyspozycje osady do świadczenia usług sanatoryjnych. W czasach świetności Wyżnie Hagi były największą w Europie Środkowej lecznicą gruźlicy. Do dziś znajduje się tu zakład specjalizujący się w leczeniu dróg oddechowych.
W miejscowym hotelu w 1914 r. swoją powieść „Zamieć” kończył Stefan Żeromski, zaś Kazimierz Przerwa-Tetmajer poświęcił jej wiersz pt. „Wyżnie Hago po latach”, który został opublikowany w 1911 r.
Naturalny dla podtatrzańskich miejscowości spokój przyciąga niezmiennie osoby, które cenią sobie ciszę ponad wszystko. Choć infrastruktura turystyczna słabo się tu rozwinęła, znalezienie noclegu nie sprawia problemu.
Warto wiedzieć, że przez miejscowość przebiega linia kolei elektrycznej ze Szczyrskiego Jeziora do Tatrzańskiej Łomnicy i Popradu.
Aby powrócić stąd do Polski należy kierować się na wschód trasą 537. Ok. 4 km za Kieżmarskimi Żłobami skręcamy w lewo, po czym kierujemy się drogą 67, która poprowadzi nas do przejścia granicznego w Jurgowie.
