UWAGA! TRASA NIEDOSTĘPNA DLA TURYSTÓW OD 1 LISTOPADA DO 31 MAJA!
TRZY STUDNICZKI
Wysokość: 1140 m n.p.m.
Trzy Studniczki (słow. Tri studničky) to miejsce w Tatrach Wysokich, położone pomiędzy miejscowością Szczyrbskie Jezioro a osadą Podbańska. W tym miejscu znajduje rozdroże szlaków turystycznych, przystanek autobusowy i płatny parking, a nieopodal szosy polana, na której stoi leśniczówka parku narodowego. Została wzniesiona w 1907 r., zaś po doprowadzeniu tam linii telefonicznej stanowiła punkt alarmowy Górskiego Pogotowia Ratunkowego. Nowy budynek, postawiony w 1969 r., został niedawno przebudowany i obecnie mieści się tam pensjonat. O leśniczówce tej pisze Adam Bahdaj w swojej powieści „Order z Księżyca”. Trzy Studniczki nazywane bywają też Trzema Źródłami (słowackie słowo „studniczka” oznacza właśnie źródło). Nazwa pochodzi od trzech źródełek wytryskujących w tej okolicy. Można stąd udać się na Krywań lub do Doliny Koprowej. Przechodzi tędy także Magistrala Tatrzańska.
Dalsza podróż --> do rozdroża pod Gronikiem (45 min)
Na rozstaju kierujemy się biegnącymi razem szlakami czerwonym i niebieskim, które po kilkunastu minutach się rozdzielają. Podążamy za ścieżką znakowaną niebieskim kolor, która prowadzi w dół zakosem. Przekraczamy jeden strumyk, a wkrótce następny i po chwili docieramy do kolejnego rozdroża.
ROZDROŻE POD GRONIKIEM
Wysokość: 1104 m n.p.m.
Rozdroże pod Gronikiem (słow.Rázcestie pod Grúnikom) położone jest na wysokości 1104 m w Tatrach Wysokich. Krzyżują się tu szlaki niebieski i zielony. Rozdroże pod Gronikiem to rozdroże szlaków turystycznych przy niedostępnej dla pojazdów samochodowych asfaltowej drodze przez Dolinę Koprową. Jego nazwa pochodzi od reglowego wzniesienia Gronik, u podnóża którego się znajduje. Na rozdrożu jest wiata dla turystów.
Dalsza podróż --> do Doliny Koprowej (1 h 10 min)
Z rozdroża podążamy niebieskim szlakiem w głąb Doliny Koprowej. Po prawej stronie widzimy masyw Krywania. Wzdłuż nasze drogi płynie Koprowa Woda. Przechodzimy przez most nad potokiem i wkrótce docieramy do Niewcyrskich Siklaw: trzech wodospadów na Niewcyrskim Potoku. Podejść możemy tylko do Niżniej Niewcyrskiej Siklawy, do której prowadzi nieznakowana ścieżka obok drewnianej studzienki. Słowacka nazwa wodospadu to Kmeťov vodopád na cześć literata i patrioty Andreja Kmeťa. Obok wodospadu znajduje się platforma widokowa.
DOLINA KOPROWA
Wysokość: 751-1402 m n.p.m.
Dolina Koprowa (Kôprová dolina) znajduje się w Tatrach Wysokich. Jej nazwa pochodzi od rośliny o nazwie marchwica, przez Słowaków nazywanej kôprovníček bezobalný.
Dolina Koprowa ma długość 11 km i powierzchnię 31,3 km2. Jej górne odgałęzienia sąsiadują poprzez grań główną z Doliną Pięciu Stawów i Dolinką za Mnichem. Po wschodniej stronie można zobaczyć Krywań, po zachodniej Wielką Kopę Koprową. Przez dolinę przepływa potok Koprowa Woda, który latem zanika na odcinku kilku kilometrów. Znajduje się tu kilka stawów, wśród których największe to Niżni i Wyżni Ciemnosmreczyński Staw, Niżni i Wyżni Teriański Staw oraz Kobyli Stawek. W dolinie od dawna rozwinięte było pasterstwo, które w obrębie Garajowej Polany utrzymało się do lat 50. ubiegłego wieku. Dolinę, zwaną kiedyś także Ciemnosmreczyńską, chętnie opisywali polscy pisarze i poeci, między innymi Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Tadeusz Malicki czy Adam Bahdaj. Obecnie Dolina Koprowa jest obszarem ochrony ścisłej TANAP-u, nie ma w niej schronisk turystycznych, a ruch turystyczny jest naprawdę niewielki.
Dalsza podróż --> na Zawory (2 h 50 min)
Niebieski szlak pnie się dalej łagodnie w górę. Docieramy do placyku z wiatą i przechodzimy przez most na drugi brzeg Koprowej Wody. Od tego miejsca szlak zaczyna oddalać się od potoku i wznosić nieco stromiej w kierunku wschodnim. Wchodzimy w las nazywany Ciemnymi Smreczynami, następnie docieramy do rozstaju. Tym razem kierujemy się zielonymi oznaczeniami, które wkrótce doprowadzają do kolejnego rozwidlenia. Stąd zielone znaki wiodą na przełęcz Zawory. Szlak pnie się coraz bardziej stromo, prowadzi zakosami. Przekraczamy potok i podążamy coraz wyżej. Pod koniec ścieżka znów biegnie zakosami i doprowadza na przełęcz.
ZAWORY
Wysokość: 1876 m n.p.m.
Zawory to szeroka przełęcz oddzielająca wierzchołek Gładkiego Wierchu od Cichego Wierchu. Przez siodło przełęczy przechodzi czerwony szlak z Doliny Wierchcichej na Gładką Przełęcz. Jeszcze w latach siedemdziesiątych XX wieku zielony szlak prowadził stąd na przełęcz Liliowe, ale obecnie przejście dla turystów jest zabronione. Panorama widokowa z Zaworów obejmuje niewielki wycinek Tatr Zachodnich i Wysokich, ale ma oryginalny układ i duże deniwelacje.
Dalsza podróż --> na Gładką Przełęcz (20 min)
Szlak czerwony wiedzie z przełęczy wąskim grzbietem, zaś dalej w lewo na zbocze Gładkiego Wierchu, wznosząc się trawersem ponad kotlinami. Przełęcz oddalona jest od Zaworów o niecały kilometr.
GŁADKA PRZEŁĘCZ
Wysokość: 1994 m n.p.m.
Gładka Przełęcz (słow. Hladké sedlo), położona jest w Tatrach Wysokich na wysokości 1994 m n.p.m. Jest to jedna z najniżej położonych przełęczy w grani Tatr Wysokich, znajdująca się pomiędzy dolinami Cichą i Białki. Jej nazwa pochodzi od zbocza Gładkie, leżącego poniżej przełęczy. Pierwszego odnotowanego przejścia przełęczą z Doliny Cichej do Doliny Pięciu Stawów Polskich dokonał Albrecht Sydow w 1827 roku, szlak do Doliny Cichej przeprowadzono w roku 1889. W 1911 roku szła tędy Maria Skłodowska-Curie z córkami. Z przełęczy rozciąga się widok na Dolinę Pięciu Stawów i wschodnią część Tatr Wysokich.
Dalsza podróż --> do Liptowskiego Koszaru (1 h 55 min)
Z Gładkiej Przełęczy wracamy na Zawory (15 min) i stamtąd kierujemy się w dół czerwonym szlakiem. Ścieżka zatacza szerokie zakosy. Przekraczamy Cichą Wodę. Szlak na jakiś czas oddala się nieco od potoku. Wkrótce znów idziemy wzdłuż brzegu przez las i kosówkę. Idąc wzdłuż Cichej Wody docieramy do rozwidlenia szlaków.
LIPTOWSKI KOSZAR
Wysokość: 1250-1265 m n.p.m.
Liptowski Koszar to rówień w Dolinie Cichej poniżej stoków Goryczkowej Czuby. Dawniej był polaną, jednak po zaprzestaniu wypasu w latach 50. XX w. zaczęła zarastać lasem. Przez środek równi przepływa potok Cicha Woda. Przy górnym krańcu Liptowskiego Koszaru znajduje się Rozdroże pod Kasprowym. Z południowych stoków Goryczkowej Czuby uchodzi do Liptowskiego Koszaru żleb, którym zimą często schodzą lawiny i systematycznie niszczą las przy Rozdrożu pod Kasprowym, w wyniku czego jest to teren bezleśny. Śnieżny żywioł zniszczył też turystyczną wiatę stojącą powyżej rozdroża. Okolica ta była miejscem kilku tragicznych wypadków polskich narciarzy, którzy we mgle pomylili kierunki, zjeżdżając z Kasprowego Wierchu. Po miesiącach znajdowano ich ciała w kosówce lub w lesie. Żółtym szlakiem można przejść przez Rozdroże pod Kasprowym na Kasprowy Wierch, natomiast czerwonym na Zawory i Gładki Wierch.
Dalsza podróż --> do wylotu Doliny Cichej (3 h 05 min)
Przechodzimy przez mostek i kierujemy się żółtym szlakiem przez Cichą Dolinę, który prowadzi łagodnie w dół. Nadal cały czas idziemy wzdłuż brzegu Cichej Wody. Docieramy na Ubogie Polany, gdzie znajduje się chata „Tabor” i głaz pamiątkowy informujący, że podczas II wojny światowej stacjonowała tu kompania oddziału partyzanckiego „Vysoké Tatry”. Od tego miejsca szlak w kierunku przełęczy Zawory jest zamykany na sezon zimowy. Idąc dalej, po prawej stronie widzimy Hlinik (1500 m). Okolica ta słynie z wielkich lawin. Szlak doprowadza nas do Niżniej Polany Cichej. Przekraczamy Potok Krzyżny i Koprową Wodę, po czym docieramy do rozdroża u połączenia dolin Cichej i Koprowej.
DOLINA CICHA
Wysokość: 1000-1250 m n.p.m.
Dolina Cicha (słow. Tichá dolina), znajdująca się w Tatrach Wysokich, biegnie od Podbańskiej pod Gładką Przełęcz. Jest to jedna z największych tatrzańskich dolin walnych – ma 16 km długości, zaś jej powierzchnia wynosi 52,3 km2. Jej największymi bocznymi odnogami są doliny Hlina i Koprowica. Najwyższym szczytem w otoczeniu jest Świnica. Obszar doliny objęty jest ochroną rezerwatową, lecz ze względu na silne wiatry i lawiny las jest w bardzo kiepskiej kondycji. W 2004 r. huragan powalił około 185 tysięcy drzew w wylotowych partiach dolin Koprowej i Cichej. Miejsce to ma długie tradycje pasterskie, zaś owce wypasano tu do lat 50. XX w. Podczas II wojny światowej przechodzili tędy często uciekinierzy i kurierzy Polskiego Państwa Podziemnego, kierujący się na Węgry. W latach 40. znajdował się tu obóz pracy przymusowej – internowani pracowali przy zalesianiu rejonu. Po wojnie kręcili się tu przemytnicy, a słowacka straż graniczna miała swoją stałą placówkę u wylotu doliny. W Wielkim Żlebie Kondrackim, opadającym do doliny spod Suchego Wierchu Kondrackiego, odnaleziono tropy dinozaura.
Dalsza podróż --> do Podbańskiej (30 min)
Na rozwidleniu obieramy żółty szlak i wchodzimy na asfaltową drogę. Dalej przechodzimy przez drewniany most nad Białą Liptowską i asfaltową drogą docieramy do Podbańskiej. Chcąc wrócić na parking w Trzech Studniczkach, należy na rozwidleniu kierować się zielonym szlakiem, który doprowadza do rozdroża pod Gronikiem, stamtąd zaś szlakiem niebieskim wiodącym do Trzech Studniczek (1 h 45 min od rozwidlenia).
