Grań Długiego Giewontu ma długość 1,3 km. Od Wielkiego Giewontu oddziela ją przełęcz Szczerba, zaś od Kalackiej Kopy – przełęcz Wrótka. Urwista północna ściana wznosi się ponad dolinami Strążyską i Białego, zbocza południowe, nieco mniej strome, opadają do dolin Bystrej i Kondratowej. Partie wierzchołkowe to nagie skały, niżej trawiasty Wielki Upłaz, zaś dalej zbocza porastają kosodrzewina i las. Znajduje się tam kilka żlebów, między innymi Koński Żleb, Suchy Żleb, Żleb pod Wrótka.
Długi Giewont jest niedostępny turystycznie. Znajdują się tu drogi wspinaczkowe, ale obecnie wspinanie się w tym rejonie jest niedozwolone. W 1852 roku ksiądz Józef Stolarczyk, zakopiański proboszcz, ugrzązł w skałach Długiego Giewontu podczas wspinaczki. Nie dał rady sam się wydostać; pomogli mu dopiero juhasi wypasający na Hali Kondratowej, którzy usłyszeli jego krzyki.
W pobliżu Długiego Giewontu:
