UWAGA! MIEJSCE NIEDOSTĘPNE ZNAKOWANYM SZLAKIEM!

Hruby Wierch to szczyt zwornikowy, z którego wybiegają trzy granie – północno-zachodnia tworzy tzw. Grań Hrubego i rozdziela doliny Hlińską i Niewcyrkę. Ku Dolinie Hlińskiej opada najpotężniejszy w Tatrach mur skalny o wysokości 500-700 m. Na zboczach masywu polowano niegdyś na kozice, które nadal licznie tu występują. Pierwsze odnotowane wejścia na szczyt miały miejsce pod koniec XIX wieku. Wówczas największym znawcą tego rejonu był przewodnik Jędrzej Wala starszy. Dla jego upamiętnienia pomniejsze kulminacje w Grani Hrubego nazwano Walowymi Turniami. Nazwa szczytu odnosi się zaś do całego masywu - hruby znaczy tęgi, gruby lub wielki.

Całą wschodnią grań od Szczyrbskiej Przełęczy do Hrubego Wierchu jako pierwsi przeszli Alfred Martin i Johann Franz (senior) w roku 1907, a zimą – Jerzy Krókowski i Stanisław Krystyn Zaremba w 1926 roku. Szczyt jest łatwo dostępny od południowej strony, jednak od Capiego Stawu ścieżka nie jest znakowana i na Hruby Wierch można wejść tylko z uprawnionym przewodnikiem lub po spełnieniu wymogów stawianych przez TANAP (m.in. posiadanie certyfikatu ukończenia kursu wspinaczkowego oraz dysponowanie odpowiednim sprzętem).