UWAGA! MIEJSCE NIEDOSTĘPNE ZNAKOWANYM SZLAKIEM!

Kominiarski Wierch to jeden z najbardziej spekaktakularnych szczytów w polskiej części Tatr. Nie jest to może – w porównaniu do otoczenia – najwyższa góra, ale zdecydowanie widoczna z daleka i wyróżniająca się na tle pozostałych wzniesień w tym rejonie. Dzieje się tak dlatego, że Kominiarski Wierch to w istocie potężny masyw, górujący aż nad sześcioma dolinami: Kościeliską, Chochołowską, Iwanowską, Iwanicką, Dudową i Lejową. Szczególnie duże wrażenie robi Raptawicka Grań, odchodząca od wierzchołka w kierunku wschodnim i mająca długość 2 km. W ścianach Kominiarskiego Wierchu znajduje się ogromna ilość jaskiń. Największą jest – zlokalizowany w północno-wschodniej części masywu – tzw. Bandzioch Kominiarski – trzecia co do głębokości jaskinia w Polsce. Dawniej funkcjonowała także inna – czasem nadal używana przez górali – nazwa "Kominy Tylkowe". Pierwszy człon związany jest z występującymi na Kominiarskim Wierchu charakterystycznymi formacjami skalnymi, nieco przypominającymi kominy. Drugi zaś przypomina o pasterskiej przeszłości góry i terenów obok niej. Jednym z pierwszych właścicieli tutejszych hal był góral o nazwisku „Tylka”. Łącznie hal było aż pięć, zaś owce podchodziły aż po sam wierzchołek. Warto nadmienić, że w rejonie północnych zboczy góry do XIX wieku prowadzono prace górnicze, które skupiały się na wydobyciu rudy żelaza. W 1892 r. wytrasowano szlak na wierzchołek Kominiarskiego Wierchu, prowadzący od strony północnej. Później wytyczono także drogę z Iwanickiej Przełęczy. Zwłaszcza to wejście cieszyło się dużą popularnością. Zostało ono jednak zamknięte pod koniec lat 80. ubiegłego stulecia ze względu na konieczność ochrony orła przedniego, który zagnieździł się na stokch Kominiarskiego Wierchu. Obecnie nie ma możliwości legalnego wejścia na szczyt.