Część Tatr znajdujących się po stronie słowackiej to potężny areał górski. W ostatnich latach obserwujemy dość ekspansywny sposób ich gospodarowania przez naszych południowych sąsiadów – pomimo to przestrzeń, jaką zajmują Tatry Słowackie, nadal jest pełna dzikich, niemal nietkniętych ludzką ręką zakątków. Szlaki biegnące przez te góry spełnią oczekiwania wszystkich turystów. Ci, którzy potrzebują nieco więcej adrenaliny, ruszą na Czerwoną Ławkę, zakochani w Tatrach Zachodnich przejdą Banówkę i Rohacze… dla turystów, którzy wolą podziwiać Tatry z dołu, słowacka strona oferuje między innymi swego rodzaju tatrzański ewenement – Tatrzańską Magistralę.
Obecnie jest to jeden z najczęściej uczęszczanych i najpopularniejszych szlaków w Tatrach słowackich. Punktami wylotowymi szlaku są Wielki Biały Staw oraz Rozdroże pod Tokarnią u wylotu Doliny Jałowieckiej. Droga wiedzie głównie powyżej górnej granicy lasu, jest bardzo widokowa. W całości szlak jest bardzo długi, ale oczywiście można przechodzić go odcinkami. Na trasie znajduje się szereg schronisk.
W pewnym sensie odpowiednikiem Magistrali Tatrzańskiej po polskiej stronie jest Droga pod Reglami, znacznie jednak krótsza (Kuźnice – Kiry). Na temat tej pierwszej mówiono jeszcze zanim ją zbudowano: Mieczysław Karłowicz pisał tak: „Podążaliśmy (…) pieszo rozkopami i jamami, które zamienić się mają w drogę bitą, na razie zaś były terenami mniej wdzięcznymi, niż najcięższa przeprawa po skale.” Oznakowany dziś na czerwono szlak Tatrzańskiej Magistrali wyznaczono w pierwszej połowie XX wieku. Z projektem takiego szlaku wystąpiło Węgierskie Towarzystwo Karpackie (MKE) już w 1907 roku, jednak plan zrealizowano dopiero w latach 1931-1937. Tatrzańska Magistrala stopniowo była uzupełniana, na niektórych odcinkach również zmieniana. W tym celu wykorzystano różne istniejące już ścieżki i drogi lub ich odcinki, częściowo dobudowując nowe.
Obecnie szlak Magistrali Tatrzańskiej biegnie z okolic miejscowości Jałowiec w Tatrach Zachodnich przez wyloty dolin: Żarskiej, Wąskiej i Bystrej, a następnie dalej od Podbańskiej do Trzech Źródeł u stóp Krywania i koło Jamskiego Stawu do Szczyrbskiego Jeziora. Dalej prowadzi do Popradzkiego Stawu w Mięguszowieckiej Dolinie i na Przełęcz pod Osterwą, następnie zboczami Tępej i Kończystej do Batyżowieckiego Stawu w Batyżowieckiej Dolinie, skąd stokami Gerlacha schodzi do Śląskiego Domu w Dolinie Wielickiej. Dalej Magistrala Tatrzańska wiedzie zboczami Granatów Wielickich i Sławkowskiego Szczytu na Siodełko (nad Smokowcami), a stamtąd do dolnej części Doliny Małej Zimnej Wody i stokami Łomnickiej Grani do Łomnickiego Stawu w Łomnickiej Dolinie. Wreszcie zboczami Huncowskiego Szczytu i przez Rakuski Przechód do Zielonego Stawu w Kiezmarskiej Dolinie, a dalej do Białego Stawu (od Podbańskiej ponad 72 km), gdzie obecnie Magistrala Tatrzańska ma swój koniec.
Dawniej szlak biegł dalej, na Przełęcz pod Kopą w kierunku grani Tatr Bielskich przez Jatki Bielskie, Bujaczy Wierch, Skalne Wrota i Kobylą Przełęcz do Tatrzańskiej Kotliny. Odcinek ten został jednak zamknięty dla ruchu turystycznego 1 VII 1978 roku ze względu na ochronę przyrody.
