UWAGA! MIEJSCE NIEDOSTĘPNE DLA TURYSTÓW OD 1 LISTOPADA DO 31 MAJA!
Znajduje się pomiędzy szczytem Pachoł, od którego oddziela ją Banikowska Przełęcz, a Hrubą Kopą (oddzielona Przełęczą nad Zawratami). Północne stoki Banówki opadają do Doliny Spalonej, na południowym zachodzie rozciąga się Dolina Parzychwost, natomiast na południowym wschodzie – górna część Żarskiej Doliny. Widoki rozciągające się ze szczytu tak opisywał Kazimierz Paszucha, który trawersował grań w 1948 roku: „Ze szczytu bajkowy widok ośnieżonych Niżnich Tatr, a popod nimi całą doliną wije się srebrna nić Wagu, na zachód widać pasmo gór odcinających się jasnymi poświatami – wszystko w słońcu, śniegu i ciemnej zieleni. Po północnej stronie Babia Góra i Pilsko. Widok ciekawy i niezapomniany.” Pierwszego wejścia zimowego dokonali Józef Lesiecki i Leon Loria w 1911 roku. Nazwa szczytu pochodzi od gwarowej liptowskiej nazwy Banovka, ta zaś od słowa bania, oznaczającego dawniej kopalnię. W XVIII wieku u podnóża Banówki poszukiwano bowiem rud żelaza, jednak z mizernym skutkiem.
Na szczyt prowadzi trudny, eksponowany czerwony szlak przez Trzy Kopy i Hrubą Kopę – trasa ta jest uważana za jedną z najtrudniejszych w Tatrach. Na Banówkę można dotrzeć także zielonym szlakiem z bufetu Rohackiego.
Szlaki z Banówki
Szlak zielony do Schroniska Żarskiego (2 h 30 min)
