Wywierzyska to formy przyrody nieożywionej, powstające na skutek procesów zjawisk krasowych. Ich nazwa wywodzi się z góralszczyzny, od określenia wody, jako "wywierającej" spod ziemi. Te źródła krasowe pojawiają się w miejscach, gdzie woda krążąca po pustkach krasowych oraz szczelinach, natrafia na przeszkody nie do pokonania - skały nieprzepuszczalne. Płynąc zazwyczaj pod ciśnieniem, woda wydostaje się na powierzchnię terenu. Cechami charakterystycznymi wywierzysk jest bardzo duża wydajność, wyróżniająca je spośród zwykłych źródeł, a także wpływająca na ich atrakcyjność turystyczną. Większość wywierzysk tatrzańskich jest niedostępna dla turystów. W ramach sieci szlaków, z bliska można zobaczyć:
- Wywierzysko Olczyskie (~700 l/s), położone na polanie Olczyskiej (ok. 1070 m n.p.m.) u podnóży Skupniów Upłazu. Od 1999 roku, kiedy wywierzysko zostało podniszczone, wypływ następuje nie ze szczelin niemal półtorametrowego rowu, jak wcześniej, ale z prawie okrągłego zagłębienia, ulokowanego wśród skał i głazów. Po silnych opadach deszczu i podczas powodzi, możliwe jest zaobserwowanie wznoszącego się strumienia wody, wypływającego ze szczeliny skalnej. Dojście do wywierzyska prowadzi od zielonego szlaku na Kopieniec (Dolina Olczyska) oraz od żółtego, wiodącego z Nosalowej Przełęczy.
- Lodowe Źródło (~350-700 l/s), nazywane również Źródłem Lodowym. Jest położone po wschodniej stronie potoku Kościeliskiego, na wysokości Bramy Kraszewskiego (ok. 974 m n.p.m.). Można je podziwiać ze specjalnej platformy widokowej. Woda, wypływająca pod ciśnieniem z niewielkiego rozlewiska, odpływa do potoku wyraźnie oddzielonymi odnogami. Za pośrednictwem badań udowodniono, że wywierzysko to odprowadza wodę z systemów krasowych wielu jaskiń powstałych w masywie Czerwonych Wierchów.
- Wywierzysko Chochołowskie (~300-400 l/s), położone ok. 30 m na południe od Skały Kmietowicza w Dolinie Chochołowskiej (ok. 988 m n.p.m.). Wypływając u podnóża stromych zboczy, tworzy malownicze jeziorko o głębokości ok. 1,6 m. Dawniej wywierzysko, znane od początków poznawania Tatr, nazywano "Stawek". Wykorzystywano je głównie do pojenia bydła. Nad taflą powstałego "jeziorka", w ścianie skalnej widoczne są dwa wypływy szczelinowe, powiększające swoją wydajność zwłaszcza podczas roztopów.
Oprócz dostępnych turystycznie wywierzysk, wymienia się również te pozostające pod ścisłym nadzorem samej natury: Wywierzyska Bystrej, składające się z dwóch wypływów na wschodnich zboczach Kalackiej Turni, oddalonych od siebie ok. 150 m oraz Wywierzysko Goryczkowe - na północno-zachodnich zboczach Myślenickich Turni.
